مقدمه ای بر رفتار های بتن های معمولی و خود متراکم

مقدمه ای بر رفتار های بتن های معمولی و بتن خود متراکم

بتن پر مصرف‌ترین مصالح ساختمانی است. در سال 1992 میلادی تنها در آمریکا 63 میلیون تن سیمان پرتلند به 500 میلیون تن بتن تبدیل شده است که این از نظر وزنی پنج برابر مصرف فولاد، در مدت مشابه بوده است. در بیشتر کشورهای جهان نسبت مصرف بتن به فولاد از 10 به 1 نیز فراتر رفته است. کل بتنی که در سال 91 میلادی در جهان مصرف شده است بالغ بر 3 میلیارد تن یعنی در زمان خود تقریباً یک تن به ازای هر نفر در جهان تخمین زده می شود. تنها ماده ای که بشر به این میزان مصرف می‌کند، آب است.

میزان مصرف امروز بتن در جهان بیش از 5/5 میلیون تن در سال است. بتن، چه از نظر مقاومت و چه از نظر طاقت، قابل مقایسه با فولاد نیست، اما با این حال بتن پر مصرف ترین مصالح مهندسی است. دلایل متعددی را برای این موضوع می توان ذکر نمود. مقاومت بالای بتن در مقابل آب، بر خلاف بسیاری از مصالح دیگر، از آن ماده ای مناسب برای کنترل و ذخیره کردن و حمل و انتقال آب ساخته است. از دلایل دیگر کاربرد گسترده بتن، شکل پذیری عالی آن است. بتن می‌تواند با استفاده از قالب مناسب، به شکل مورد نظر در‌ آمده، برای ساخت اجزای مختلف سازه به کار رود. علت این امر خاصیت شکل پذیری بتن تازه است که به راحتی به درون قالب‌ها با شکل‌های مختلف ریخته می‌شود. پس از چند ساعت قابل باز شده و در جایی دیگر مصرف می‌شود و بتن به شکل مورد نظر، و به صورت جسم سخت شده و مقام در می آید.

از دلایل دیگر کاربرد وسیع بتن در ساختمان و سازه‌های مختلف، سهولت دسترسی و ارزانی نسبی این مصالح است. مصالح اصلی تشکیل دهنده بتن، یعنی سیمان پرتلندو سنگدانه، امروزه تقریبا در همه جا در دسترس است و نسبتاً ارزان محسوب می‌شود. به علاوه در مقایسه با بسیاری از مصالح ساختمانی، تولید بتن نیاز به انرژی اولیه کمتری دارد، زیرا مقادیر زیادی از مواد زائد و ضایعات صنعتی می‌توانند مجددا به عنوان مواد سیمانی یا سنگدانه در ساخت بتن مصرف شوند. بتن می تواند برای تحمل بارها، محصور کردن فضاها، پوشش سطوح و پر کردن حجم‌ها در عموم سازه‌ها به کار رود. به نظر می‌آید کاربرد بتن به عنوان یک مصالح ساختمانی در آینده گسترش بیشتری داشته باشد.

در عین حال استفاده مناسب از بتن مستلزم آگاهی از مشخصات مواد، واکنش‌های بین تشکیل‌دهنده ها، رعایت نکات فنی مختلف در طرح اختلاط مواد و اجرا می‌باشد، تا ماده ای با مشخصات فنی مورد نظر، با مقاومت، دوام و عملکرد مناسب به دست آید. به این منظور یکی از مواردی که در سازه های بتنی در بیشتر اوقت نیاز است، لرزاندن بتن با روش های مختلف است، تا با کاهش تخلخل و هوای درون بتن، مقاومت لازم به دست آید و از شکل گیری بتن معیوب جلوگیری شود. عملیات لرزاندن (ویبره) از مشکلات اساسی در این صنعت به شمار می رود. با توسعه روزافزون مصرف بتن در انواع ساختمان‌ها و کمبود نسبی کارگران ماهر و یا سهل انگاریهای آنان در کارگاهها و یا به دلیل مزاحمت‌های جسمی و روحی و یا هزینه لرزاندن بتن در هنگام ریختن بتن در قالب، به ویژه در مواضعی که تراکم میلگرد وجود دارد، عمل لرزاندن، به طور کامل و صحیح انجام نگرفته و در نهایت مشخصات مکانیکی مطلوب بتن حاصل نمی شود. بنابراین ساخت بتن بدون نیاز به لرزاندن، هموره هدف مهمی برای تکنولوزیست‌های بتن بوده است. آنها کوشیده‌اند با استفاده از مواد افزودنی شیمیایی مختلف و تغییر در مقادیر مصالح طرح اختلاط به این مهم دست یابند و بتن را از نقص های اجرایی لرزاندن رها سازند.

ابداع بتن خود متراکم [1] یا SCC نتیجه این تلاشها بوده است. امروزه استفاده از بتن خود متراکم نه تنها به مجریان پروژه‌های بزرگ برای حل مشکلات عدم کارایی و یا ضعف اجرایی کارگران کمک می کند، بلکه موجب صرفه جویی‌های چشمگیری در مدت زمان اجرا و هزینه ها می شود. با ابداع فوق روان کننده های نسل جدید که حاصل تلاش پژوهشگران ژاپنی بوده است، امروزه می‌توان ضمن به دست آوردن روانی زیاد، از ایجاد جداشدگی نیز جلوگیری کرد. البته قبل از آن نیز افزایش روانی بتن از طریق مصرف مواد افزودنی روان کننده و فوق روان کننده امکانپذیر بوده است، ولی چنانچه از این طریق روانی بتن بیش از حد معین افزایش یابد، جداشدگی در بتن اتفاق افتاده و به کیفیت بتن صدمه می زند. از آن جایی که احتمال جدایی اجزای بتن با زیاد شدن قابلیت تغییر شکل، افزایش می‌یابد، لازم است تا یک تعادل بین تغییر شکل زیاد و مقاومت زیاد در برابر جداشدگی ایجاد نمود. در واقع دلیل این که همواره برای بتن های رایج، بالاترین قوام یا لزجت قابل کار کردن توصیه می شود، این است که از خطر جدایی اجزای بتن جلوگیری شودف که این به معنای کاهش شکل پذیر است. بنابراین باید ضمن استفاده از انواع مناسب فوق روان کننده ها، لزجت مخلوط را در حد مناسبی حفظ کرد تا از جداشدگی ملات از سنگدانه جلوگیری شود. برای این منظور از مقادیر مناسب پودرها و پرکننده های معدنی و در صورت لزوم از مواد اصلاح کنندهلزجت[2] (VMA) استفاده می شود.

مواد پودری یا افزودنی‌های معدنی، اساسا مواد آسیا شده ریزدانه ای هستند که امروزه در صنعت بتن جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده اند. این مواد برای بهبود خواص بتن تازه،بتن سخت شده و دوام بتن استفاده می‌شوند. مواد افزودنی معدنی را می توان به سه گروه مواد با فعالیت کم، مواد سیمانی یا چسبنده و مواد پوزولانی تقسیم کرد که در جای خود راجع به آن بحث خواهد شد.

از جمله خواص مهم بتن که در اکثر سازه‌ها مورد توجه خاص است، کسب مقاومت لازم در برابر آتش است. اگر چه بتن یک ماده غیر قابل سوختن است، اما این لزوماً به معنای مقاومت زیاد در برابر آتش نیست، زیرا مقاومت در برابر آتش مفهومی متفاوت از قابلیت اشتعال مواد دارد. برای درک بهتر این موضوع، مفاهیم اصلی مربوط به رفتار مواد در برابر آتش و آزمایش‌های آتش در فصل سوم ارائه شده است.

مقاومت مصالح ساختمانی در برابر آتش، در واقع به نوعی انعکاس وابستگی خواص آنها به دما است. با بالا رفتن دما، خواص حرارتی و فیزیکی ماده تغییراتی خواهد داشت. این تغییرات، چگونگی انتقال حرارت به داخل ماده، تغییرات ابعادی، چگونگی نیروهای فیزیکی و شیمیایی بین مولکول‌ها و ذرات ماده و در نتیجه مقاومت مکانیکی آن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. چگونگی تغییرات خواص مواد با افزایش دما و ارتباط آن با رفتار مصالح در برابر آتش نیز در فصل سوم بحث می شود.

رفتار بتن در برابر آتش موضوع پیچیده ای است. بتن به طور معمول از حدود 25% حجمی سیمان و 75% حجمی سنگدانه تشکیل شده است. هر دوی اینها می‌توانند تاثیر بالایی در رفتار بتن در برابر آتش داشته باشند. همچنین هر یک از مواد افزودنی می توانند بر روی مقاومت و رفتار بتن در برابر آتش موثر باشند. به علاوه، نوع بتن و مقاومت آن، تاثیر بسزایی در خواص بتن در برابر آتش دارد. خواص بتن های نسبتاً جدید مانند بتن‌های مقاومت بالا، بتن های عملکرد بالا و بتن های خود تراکم در برابر آتش بسیار متفاوت از بتن های معمولی است. بویژه چگالی تراکم بالا و کاهش تخلیخل در این بتن ها، پیچیدگی‌های بیشتری را از نظر مقاومت آنها در برابر آتش ایجاد می‌نماید.یکی از پدیده هایی که باعث شکست بتن در برابر آتش می‌شود، پدیده ترکیدن (spalling) بتن در دمای بالا است. در بتن های معمولی، افزایش درصد تخلخل، کمک خوبی به افزایش مقاومت بتن در برابر آتش می‌نماید، اما این موضوع در بتن‌های مقاومت بالا مطلوب نیست، زیرا مقاومت مکانیکی کاهش می یابد. در بتن های توانمند و مقاومت بالا (HSC,HPC) و نیز در بتن خود متراکم (SCC)، زمینه ترکیدن بتن در برابر آتش متفاوت بوده و حتی بیشتر از بتن  معمولی است. در بتن مقاومت بالا، به علت ساختار فشرده بتن، انتقال بخار و رطوبت خیلی سخت‌تر رخ می‌دهد و به این علت فشار بخار زیادی می تواند در لایه‌های نزدیک به سطح ایجاد شود. یعنی بتن مقاومت بالا شرایط مساعد‌تری برای وقوع ترکیدن نسبت به بتن های معمولی دارد. بتن خود متراکم نیز که استفاده از آن در چند سال اخیر رشد بسیار سریعی داشته است، دارای مشکلات مشابهی است. برخی از کارشناسان، بتن SCC را آینده بتن می دانند که از دلایل آن حذف ویبره، کاهش کار کارگری، نمای بسیار صاف و خوب، سرعت بالاتر بتن ریزی، کاهش سر و صدای بتن ریزی (که در مناطق شهری بسیار مزاحم است)، چسبندگی خوب به آرماتور و غیره نام برده می شود. در عین حال مقاومت بتن SCC در برابر آتش و دمای بالا نیز همانند HPC کمتر از بتن معمولی است و بررسی آن جزو پژوهش‌های جدید و مورد علاقه در حال حاضر است.

تعریف بتن خود متراکم و دلایل گسترش آن

تعاریف گوناگونی از بتن خود متراکم توسط محققان مختلف ارائه شده است. طبق تعریف بارتوس، بتن خود متراکم بتنی است که تحت وزن خود جاری شده و بدون نیاز به هر نوع لرزاندن، بطور کامل (حتی با وجود میلگردهای متراکم)، قالبها را پر کرده و حالت همگن بودن خود را حفظ می کند. طبق تعریف اوزاوا بتن خود متراکم تازه باید خواص زیر را داشته باشد:

الف- توانایی پرکنندگی: جاری شدن بتن خود متراکم در تمام فضاهای قالب تحت وزن خود

ب- توانایی عبور: امکان عبور از فواصل تنگ بین میلگردها و قالب تحت وزن خود.

ج- مقاومت در مقابل جداشدگی: ضمن دارا بودن خواص (الف) و (ب) باید شکل و ترکیب یکنواخت خود را در جریان حمل و بتن ریزی حفظ نماید.

امروزه برای بتن خود متراکم مشخصات کلی زیر را پیشنهاد می کنند:

الف- کارایی: از نظر کارایی یک بتن خود متراکم مناسب باید خواص زیر را داشته باشد:

- در حالت معمولی دارای جریان اسلامپ بیش از 600 میلیمتر و بدون جداشدگی باشد.

- روانی خود را به مدت حداقل 90 دقیقه (در صورت نیاز) کند.

- توانایی مقاومت در شیب 3% درس سطح افقی آزاد (در صورت نیاز) داشته باشد.

- قابلیت پمپ شدن در لوله ها به طول حداقل 100 متر و به مدت حداقل 90 دقیقه (در صورت نیاز) داشته باشد.

ب-مشخصات مکانیکی: از نظر مقاومت فشاری دو محدوده زیر برای بتن خود متراکم منظور می‌شود:

- مقاومت فشاری 28 روزه حدود 600-250 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع

- مقاومت فشاری اولیه برای بتن های مصرفی در خانه سازی حدود 200-50 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع در 15-12 ساعت اولیه و در دمای 20 درجه سانتیگراد.

ج- دوام: برای بتن خود متراکم ساخت شده نیز مانند بتن های دیگر، انتظار می‌رود تا دوام نسبت به شرایط محیطی، مقاومت در مقابل خوردگی، تهاجم سولفاتها، کلریدها و دیگر عوامل شیمیایی و مقاومت در مقابل انجماد- ذوب بنا به نیاز برآورده شود.

مزایای چشمگیربتن خود متراکم موجب گسترش سریع آن در دنیا شده است. برخی از این مزایا به شرح زیر است:

1- حذف مشکلات لرزاندن و از جمله مشکل کمبود کارگران ماهر بتن‌ریزی ویبره زن.

2- سهولت بتن ریزی و افزایش سرعت اجرای سازه های بتنی

3- اطمینان از تراکم مناسب بتن، به خصوص در مقاطع تنگ و یا دارای میلگردهای فشرده که در آنها عملیات لرزاندن دشوار است.

4- مقاومت خوب در برابر جداشدگی سنگدانه

5- امکان صرفه جویی اقتصادی با توجه به کاهش نیروی انسانی لازم و زمان ساخت، به ویژه در پروژه های بزرگ.

6- امکان ایجاد سطوح تمام شده صاف و زیبای بتنی و در نتیجه تهیه طرح های متنوع معماری در نما.

7- کاهش سر و صدا و آلودگی صوتی محیط کار، به ویژه در صنایع پیش ساخته بتنی.

بعلاوه حدود 7% از دی اکسید کربن تولیدی توسط صنایع، مربوط به کارخانه های تولید سیمان است. بنابراین یکی از راههای کاهش دی اکسید کربن، کاهش مشکلات گرم شدن زمین ناشی از گازهای گلخانه ای، حفظ منابع طبیعی و معدنی و حفظ محیط زیست، استفاده از انواع بتن های با عملکرد بالا و خود متراکم است که در آنها سیمان به طور موثرتری استفاده شده، یا جایگزینی سیمان به وسیله پر کننده ها در آن صورت گیرد. بنابراین این مسائل نیز می‌توانند دلایل بسیار خوبی برای گسترش بتن‌های عملکرد بالا و  خود متراکم در سطوح ملی و بین المللی باشد.

فوق روان کننده بتن MTOCRETE N-510

MTOCRETE N-510

High rang, water reducing superplasticiser

for rheoplastic concrete

 بر اساس استاندارد                                                          ASTM C-494 Type B, C and G

BS 5075 Part 1

شرح:

MTOCRETE N-510 افزودنی مناسبی است که می توان آن را برای حفظ کارآیی و کاهش آب بتن در انواع بتن ها و دما های مختلف استفاده نمود. MTOCRETE N-510یک محصول با عملکرد چندگانه است و می توان آن را به عنوان افزودنی کاهنده آب، حفظ کننده کارآیی بتن و تاخیر دهنده گیرش به کاربرد.

مصارف اولیه:

- بتن ریزی در هوای گرم

- افزایش کارآیی بتن

- افزایش مقاومت فشاری

- حمل های طولانی

- کاهش نفوذ پذیری

موارد کاربرد:

MTOCRETE N-510 در جا هایی که حفظ کارآیی و کسب حداکثر مقاومت مطلوب باشند به کار می رود مانند:

• بتن ریزی در هوای گرم و بتن حجیم که تاخیر کنترل شده ای در گیرش اولیه مفید باشد.

• بتن آماده که حفظ کارآیی به همراه تاخیر در گیرش در گیرش اولیه سودمند است.

• در جایی که به دلیل فشردگی آرماتور ها نیاز به بتن روان باشد.

• در سازه های زیرزمینی و روی سطحی که حداکثر نفوذپذیری و آب بندی ضروری می باشد.

امتیازات:

• کم کردن مشکلات بتن ریزی در هوای گرم با بهبود و حفظ کارآیی بتن.

• افزایش نفوذ ناپذیری و دوام بتن

• مقاومت های اولیه و نهایی زیاد

• قابلیت مصرف در بتن با مقادیر مختلف سیمان

• بهبود پرداخت سطح، پمپ پذیری و ماله کشی

• اقتصادی کردن قابل ملاحظه طرح اختلاط در نتیجه صرفه جویی در مصرف سیمان

سازگاری:

MTOCRETE N-510 با انواع سیمان ها از جمله سیمان ضد سولفات و سیمان تیپ 2 اصلاح شده سازگار است. برای مصرف با سیمان های ویژه با بخش فنی شرکت کلینیک بتن تماس حاصل فرمایید.

MTOCRETE N-510 نباید با سایر افزودنی ها مخلوط گردد. اگر افزودنی دیگر در طرح

وجود دارد به طور جداگانه به مخلوط بتن اضافه گردد.

ویژگی ها:

رنگ: قهوه ای پر رنگ

وزن مخصوص: 1.2 تا 1.21 ذگرم در سانتیمتر مکعب در 25 ذدرجه سانتیگراد

هوای وارده: 1 تا 2 در صد بسته به مقدار مصرف

مقدار کلر: کمتر از0.1 درصد

مقدار نیترات: فاقد نیترات

درجه انجماد: 2+ درجه سانتیگراد، در صورت یخ زدگی با گرم کردن و هم زدن قابل بازیافت است.

درجه استغال: غیر آتش زا

راهنمای مصرف:

MTOCRETE N-510 بایستی بعد از سنگدانه، سیمان و زمانی که مصالح مخلوط شده باشند به همراه آب تنظیم اضافه شود. همچنین می توان آن را بعد از اینکه آب و مصالح مخلوط شدند اضافه نمود.

مقدار مصرف:

مصرف معمولی بیش از 280 تا 900 میلی لیتر به ازای 100 کیلوگرم سیمان مصرفی می باشد. مقادیر بیشتر ممکن است زمانی که ترکیب خاصی از مصالح و شرایط وجود داشته باشد لازم گردد.

در هر حال توصیه می شود برای تعیین مقدار دقیق مصرف آزمایش های کارگاهی انجام گردد.

زمان گیرش:

MTOCRETE N-510 باعث تاخیر کنترل شده ای در گیرش می شود. زمان های گیرش بتن وابسته به نوع سیمان و دمای محیط می باشد.

اثرات مصرف اضافی:

مصرف بیش از اندازه MTOCRETE N-510می تواند موارد زیر را موجب شود:

• تاخیر در گیرش های اولیه و نهایی

• ازدیاد جزیی در حباب هوا

• افزایش کارآیی بتن

اگر عمل آوری صحیح انجام شود، تاثیر قابل توجهی بر مقاومت نهایی کمی بیشتر از بتن معمولی می گردد. در مقادیر مصرف خیلی زیاد و استفاده از سیمان ضد سولفات خاصیت کندگیری تشدید می گردد.

توزیع نمودن:

MTOCRETE N-510 بایستی توزیع کننده مخصوص همانند نمونه ای که توسط شرکت کلینیک بتن ایران عرضه می گردد به مخلوط اضافه شود.

انبارداری:

در محیط سرپوشیده و به دور از تابش مستقیم خورشید و گرمای زیاد نگهداری شود. عمر مفید این ماده یک سال در شرایط نگهداری فوق می باشد.

عدم رعایت شرایط انبارداری پیشنهادی موجب آسیب رسیدن به محصول و یا ظرف آن می شود. برای کسب اطلاعات در شرایط ویژه انبارداری با بخش فنی شرکت کلینیک بتن ایران تماس حاصل فرمایید.

نکات ایمنی:

MTOCRETE N-510 حاوی مواد خطرناک و آتش زا نیست. در صورت پاشیده شدن بلافاصله موضع را با آب سرد بشوید و برای آگاهی بیشتر به بروشور ایمنی محصول مراجعه فرمایید.

تاییدیه کیفیت:

تمام محصولاتی که توسط شرکت کلینیک بتن ایران عرضه می گردند مطابق با استاندارد های کیفی بین المللی می باشد.

جهت دریافت قیمت فوق روان کننده بتن MTOCRETE N-510 و سایر افزودنی های بتن ، با ما تماس بگیرید.

ابر روانکننده بتن MTOBUILD D10

MTOBUILD  D-10

A high performance concrete superplasticiser based on modified polycarboxylic ether

براساس استاندارد                                                    ASTM C-494 Type B.D and G

ASTM MTOBUILD D10 BS 5075 Part 1

شرح :

MTOBUILD  D-10 برای مصرف در بتن آماده ، کارخانه های بتن پیش ساخته و تولید بتن های توانمند که انتظار کسب مقاومت های زیاد و عملکرد خوب می رود طراحی شده است.

MTOBUILD  D-10 فاقد کلر می باشد و بر پایه پلی کربکسیلات می باشد .

عملکرد شیمیایی و رفتار :

فوق روان کننده های متداول که به طور عموم بر پایه ملامین سولفونات و یا نفتالین فرمالدئید می باشند، در هنگام اختلاط جذب سیمان می شوند و در لحظات اولیههیدارسیون سیمان ، این گروه از پلیمر ها بار منفی ذرات سیمان را افزایش داده و باعث پخش شدن آن ها می گردند که ناشی از خاصیت دافعه الکتریسیته ساکن می باشد.

MTOBUILD  D-10 با فوق روان کننده های متداول در عمل تفاوت می کند. بدین ترتیب که پایه این محصول پلی کربوکسیلیک اتر بوده و دارای زنجیره های جانبی ملکولی نیز می باشد. در شروع هیدراسیون همانند فوق روان کننده های متداول به کمک خاصیت افزایش الکتریسیته ساکن ذرات سیمان را به خوبی پخش می کند. در ادامه حضور زنجیره های جانبی باعث ممانعت شدید از تجمع مجدد ذرات سیمان می گردند و کماکان آن ها را به صورت مجزا و پخش شده نگه می دارند. این رفتار پدید آورنده بتنی روان با مقادیر آب بسیار کم می باشد.

کاربرد ها :

خاصیت عالی پخش کنندگی سیمان توسط MTOBUILD  D-10 ، آن را تبدیل به افزودنی ایده آل برای صنایع بتن آماده و بتن پیش ساخته نموده است. به خصوص در طرحهایی که نسبت آب به سیمان خیلی کم است. این خاصیت امکان تولید بتن هایی با مقاومت های اولیه و دراز مدت بسیار زیاد را فراهم می آورد که حاوی حباب کمتری بوده و در نتیجه بسیار فشرده می باشند. این ویژگی ها ( توسعه مقاومت ) امکان صرفه جویی در انرژی عمل آوری با بخار در کارخانه های قطعات پیش ساخته را به وجود می آورد.

بسته بندی :

MTOBUILD  D-10 در گالن های 25 کیلو گرمی ، بشکه های 220 کیلویی و مخازن بزرگ عرضه می شود.

ویژگی ها :

شکل ظاهری : مایع غلیظ

رنگ : بی رنگ تا زرد کم رنگ

وزن مخصوص : 1.06 تا 1.10 گرم در سانتیمتر مکعب در 20 درجه سانتیگراد

عدد قلیایی : 6.4

حمل و نقل : در رده بندی غیر خطرناک

تاثیر بر روی بتن سخت شده :

• افزایش مقاومت فشاری در سنین اولیه و دراز مدت

• افزایش مقاومت خمشی

• مدول الاستیسیته بیشتر

• بهبود چسبندگی به آرماتور ها و فولاد

• مقاومت بهتر در برابر کربناسیون

• نفوذپذیری کمتر

• مقاومت بهتر در برابر عوامل آسیب رسان محیطی

• کاهش انقباظ و خزش

• دوام بیشتر

سازگاری :

این محصول با هیچ ماده دیگری نباید مخلوط شود مگر توسط متخصصین شرکت کلینیک بتن ایران تایید شده باشد. برای مخلوط های بتنی

حاوی مواد زیر مناسب است :

• میکروسیلیس

• خاکستر بادی

• سیمان های محتوی خاکستر سرباره کوره ها

مقادیر مصرف :

مصرف متداول MTOBUILD  D-10 افزودنی آماده مصرف است و باید در زمان ساخت بتن اضافه گردد. تاثیر بهتر زمانی است که حدود 50 تا 70 درصد آب مصرفی اضافه شده باشد. هرگز این محصول را به مصالح خشک اضافه نکنید . اختلاط کامل بایستی انجام شود و برای این منظور پس از افزودن MTOBUILD  D-10 به مدت 60 ثانیه با دور تند مخلوط را هم بزنید.

انبارداری :

MTOBUILD  D-10 بایستی در ظروف اصلی خود و در دمای +5 درجه سانتیگراد نگهداری شود. در صورت یخ زدن می توانید آن را به آرامی گرم نموده و هم بزنید تا دوباره بازیافت شود. عدم رعایت شرایط انبار داری مناسب ممکن است باعث آسیب دیدن محصول و یا ظرف آن گردد. برای کسب اطلاع بیشتر از روش انبارداری مناسب با بخش فنی کلینیک بتن ایران تماس حاصل نمایید.

نکات ایمنی :

MTOBUILD  D-10 محتوی هیچ ماده خطرناکی نمی باشد. برای آگاهی بیشتر به برشور ایمنی محصول مراجعه نمایید.

تاییدیه فنی :

تمام محصولاتی که توسط شرکت کلینیک بتن ایران ایران عرضه می گردد مطابق با استاندارد های کیفی بین المللی می باشد.

جهت دریافت قیمت فوق روان کننده بتن MTOBUILD  D-10 و سایر افزودنی های بتن ، با ما تماس بگیرید.

فوق روان کننده بتن MTOCRETE N-480

MTOCRETE N-480

A highrange Water reducer melamine

based super plasticizer

 براساس استاندارد                                                     ASTM C-494 Type A, C, E and F

BS 5075 part 1

شرح:

افزودنی MTOCRETE N-480 بدون کلراید بر پایه ملامین فرمالدئیدو برای تولید بتن های توانمند می باشد. این محصول به دو صورت مایع و پودر عرضه می شود و پودر آن بایستی قبل از مصرف در آب حل شود.

بتن توانمند به طور کامل روان بوده ولی چسبندگی اجزای آن حتی در اسلامپ 200 میلی متر نیز حفظ می گردد. این نوع بتن خود متراکم است و در عین حال فاقد هرگونه جدا شدگی می باشد. نسبت آب به سیمان آن در حد بتن بدون افزودنی با اسلامپ صفر است.

مصارف اولیه:

• تولید بتن های توانمند

• کسب مقاومت های اولیه زیاد

• بتن پیش ساخته

• بتن با سیمان سفید

کاربرد ها:

برای تولید بتن های روان و خود تراکم و در عین حال با مقاومت زیاد، زمانیکه صرفه جویی قابل توجهی در وقت مورد نظر باشد مانند کارخانه بتن پیش ساخته و عمل آوری بتن با بخار، برای تولید بتن با مقاومت های کوتاه مدت (12 تا 16 ساعت) و در دراز مدت زیاد.

بسته بندی:

نوع مایع در بشکه های 220 کیلو گرمی و یا تانکر های بزرگ و پودر آن در کیسه های 25 کیلوگرمی عرضه می شوند.

ویژگی ها:

رنگ: مایع شفاف تا کمی کدر

وزن مخصوص: 1/1 گرم در سانت متر مکعب در 25 درجه سانتیگراد

هوای وارد شده: فاقد هوا

مقدار کلر: فاقد کلر

مقدار نیترات: فاقد نیترات

درجه انجماد: صفر درجه، در صورت بروز یخ زدگی آن را حرارت داده و به هم بزنید.

سازگاری:

MTOCRETE N-480 با تمام سیمان های پرتلند و ضد سولفات سازگاری دارد. برای مصرف با سیمان های خاص با بخش فنی شرکت کلینیک بتن ایران مشورت نمایید. این محصول نباید با دیگر افزودنی ها مخلوط گردد . چنانچه مصرف افزودنی های دیگری لازم است، آن ها را جداگانه به مخلوط بتن اضافه کنید.

نحوه عملکرد:

MTOCRETE N-480 با توان زیاد پخش کنندگی و پراکنده کنندگی ذرات سیمان باعث افزایش چشمگیر روانی بتن می شود. همچنین به عنوان عامل تسریع کننده درهیدراسیون سیمان و در نتیجه کسب مقاومت های اولیه زیاد استفاده می شود.

فواید:

• بیرنگ است و امکان تولید بتن رنگی با سیمان سفید را فراهم می آورد.

• تولید بتن کم نفوذ و فشرده و با دوام زیاد

• امکان تولید بتن بتا مقاومت و کارآیی زیاد با استفاده از سیمان معمولی

• واحد های بتن پیش ساخته را قادر می سازد 12 الی 16 ساعته قالب ها را باز کنند.

• امکان تولید بتن روان و خود متراکم بدون لرزاندن و یا کاهش زمان لرزه.

روش استفاده:

MTOCRETE N-480 همزمان با آب و یا سنگدانه به مخلوط بتن اضافه می شود ولی هرگز با سیمان خشک مخلوط نشود و در ضمن به زمان هم زدن اضافی نیاز ندارد.

چنانچه لازم است بتن توانمند به صورت بتن آماده با کامیون آورده شود می توانید MTOCRETE N-480 را از دریچه عقب میکسر وارد نموده و اجازه دهید حدود 3 دقیقه با سرعت 10 دور در دقیقه هم زده شود.

زمانیکه کسب مقاومت های زودرس مدنظر باشد، آب مخلوط بایستی به شدت کاهش یلبد.

طرح اختلاط:

زمانی که از MTOCRETE N-480 برای تولید بتن توانمند استفاده می کنیم لازم است طرح اختلاط نیز برای افزایش روانی مناسب باشد. به طور معمول طرح اختلاط های معمول متداول برای بتن پمپ پذیر با افزودن 2 تا 3 درصد ماسه نرم پاسخگوی این نیاز می باشد که البته بستگی به مقدار مصالح ریز دانه موجود و دانه بندی مصالح دارد. تغییر حجم به دلیل حذف مقدار آب بایستی محاسبه و با سایر مصالح جایگزین شود.

نحوه انحلال پودر:

اطمینان حاصل نمایید که آب مصرفی تازه، تمیز، فاقد کلر و آلودگی باشد. برای انحلال مقادیر کم می توانید از یک بشکه پلاستیکی یا استیل یا درب بزرگ استفاده نمایید.

برای تولید 200 کیلوگرم (حدود 181 لیتر) از محلول 20 درصد ابتدا 160 لیتر آب را درون ظرف ریخته و به آرامی 40 کیلوگرم پودر MTOCRETE N-480 را در حین هم زدن به آن بیافزایید. چنانچه مقادیر بیشتر لازم باشد بایستی از یک مخلوط کن با دور کند استفاده کنید. هم زدن را تا انحلال کامل ادامه دهید. این پودر به سرعت در آب حل می شود و در صورت مشاهده حباب دور همزن را کم کنید.

بتن یا کارآیی بیشتر و کسب مقاومت زودتر:

به طور معمول برای تولید بتن روان 1000 تا 1500 میلی لیتر به ازای هر 100 کیلوگرم سیمان برای بتنی با اسلامپ اولیه 50 تا 100 میلی لیتر لازم است. دقت شود که در این حالت فشار وارده به قالب افزایش می یابد.

بتن روان:

مخلوط بتن را می توان با 10 تا 15 درصد آب کمتر و در عین حال 50 تا 100 درصد کارایی بیشتر طراحی نمود این عمل با افزودن 1000 تا 3000 میلی لیتر

MTOCRETE N-480 به ازای هر کیلوگرم سیمان میسر می گردد.

اثرات مصرف اضافی:

مصرف بیش از حد MTOCRETE N-480 منجر به نتایج زیر می شود:

• تاخیر جزیی در گیرش اولیه

• افزایش کارآیی بتن

چنانچه بتن به خوبی عمل آوری شود، مقاومت های نهایی چندان تغییر نخواهد کرد و به طور معمول بیشتر از مقاومت های بتن معمولی خواهند بود.

نکات ایمنی:

MTOCRETE N-480 حاوی مواد خطرناک نیست. برای آگاهی بیشتر به بروشور اطلاعات ایمنی محصول مراجعه نمایید.

انبارداری:

در مکان سرپوشیده و به دور از تابش خورشید و دمای زیاد نگهداری کنید. کیسه های پودر بایستی به دور از ریزش باران و رطوبت و روی پالت انبار شوند. در این شرایط عمر مفید مایع یک سال و پودر دو سال می باشد.

تاییدیه کیفیت:

تمام محصولات که دتوسط شرکت کلینیک بتن ایران عرضه می گردد مطابق با استاندارد های کیفی بین المللی می باشد.

جهت دریافت قیمت فوق روان کننده بتن MTOCRETE N-480 و سایر افزودنی های بتن ، با ما تماس بگیرید.

بتن و انواع آن

بتن به انگلیسی: (Concrete)‏ در مفهوم وسیع به هر ماده یا ترکیبی که از یک ماده چسبنده با خاصیت سیمانی شدن تشکیل شده باشد گفته می‌شود. این ماده چسبنده عموما حاصل فعل و انفعال سیمانهای هیدرولیکی و آب می‌باشد. حتیامروزه چنین تعریفی از بتن شامل طیف وسیعی از محصولات می‌شود. بتن ممکن است از انواع مختلف سیمان ونیز پوزولان‌ها، سرباره کوره‌ها، مواد مضاف، گوگرد، مواد افزودنی بتن، پلیمرهای بتن، الیاف بتن و غیره تهیه شود. همجنین در نحوه ساخت آن ممکن است حرارت، بخار آب، اتوکلاو، خلا، فشارهای هیدرولیکی و متراکم کننده‌های مختلف استفاده شود.با توجه به گسترش و پیشرفت علم و پیدایش تکنولوژی های فراوان در قرن اخیر، شناخت بتن و خواص آن نیز توسعه قابل ملاحظه ای داشته است، به نحوی که امروزه شاهد کاربرد انواع مختلف بتن با مصالح مختلف هستیم که هر یک خواص و کاربری مخصوص به خود را داراست. در حال حاضر انواع مختلفی از سیمانها که شامل پوزولانها ، سولفورها ، پلیمرها ، الیافهای مختلف و افزودنیهای متفاوتی هستند ، تولید می شوند . همچنین می توان خاطر نشان کرد که تولید انواع بتن با استفاده از حرارت ، بخار، اتوکلاوم ، تخلیه هوا ، فشار هیدرولیکی ویبره و قالب انجام می گیرد. بتن به طور کلی محصولی است که از اختلاط آب با سیمان آبی و سنگدانه های مختلف در اثر واکنش آب با سیمان در شرایط محیطی خاصی به حاصل می شود و دارای ویژگیهای خاص است. بتون اینک با گذشت بیش از 170 سال از پیدایش سیمان پرتلند به صورت کنونی توسط یک بنّای لیدزی ، دستخوش تحولات و پیشرفتهای شگرفی شده است.در دسترس بودن مصالح آن ، دوام نسبتاً زیاد و نیاز به ساخت و سازهای فراوان سازه های بتنی چون ساختمان ها ، سازه ها ، سد ها ، پل ها، تونل ها و راه ها ، این ماده را بسیار پر مصرف نموده است. اینک حدود سه تا چهار دهه است که کاربرد این ماده در شرایط خاص مورد استقبال کاربران آن قرار گرفته است. امروزه با پیشرفت علم و تکنولوژی مشخص شده است که صرف توجه به مقاوت به عنوان یک معیار برای طرح بتن برای محیطهای مختلف و کاربردهای مختلف نمی تواند جوابگوی مشکلاتی باشد که در درازمدت در سازه های بتنی ایجاد می گردد. چند سالی است که مسأله دوام بتن در محیط های مختلف مورد توجه قرار گرفته است.مشاهده خرابی هایی با عوامل فیزیکی و شیمیایی در بتن ها در اکثر نقاط جهان و با شدتی بیشتر در کشور های در حال توسعه، افکار و اذهان را به سمتطرح بتن هایی با ویژگی خاص و با دوام لازم سوق داده است. در این راستا در پاره ای از کشورها دستورالعمل ها و استانداردهایی نیز برای طرح بتن با عملکرد بالا تهیه شده و طراحان و مجریان در بعضی از این کشورهای پیشرفته ملزم به رعایت این دستورالعمل ها گشته اند.

مواد تشکیل دهنده بتن

سنگدانه‌ها در بتن تقریبا سه چهارم حجم آنرا تشکیل می‌دهند و ملات سیمان و آب یک چهارم

سیمان (Cement)

نوشتار اصلی: سیمان

آب (Water)

کیفیت آب در بتن از آن جهت حائز اهمیت است که ناخالصی‌های موجود در آن ممکن است در گیرش سیمان اثر گذاشته و اختلالاتی به وجود اورند. همچنین آب نامناسب ممکن است روی مقاومت بتن اثر نامطلوب گذاشته و سبب بروز لکه‌هایی در سطح بتن و حتی زنگ زدن آرماتور بشود. در اکثر اختلاط‌ها آب مناسب برای بتن آبی است که برای نوشیدن مناسب باشد. مواد جامد چنین آبی به ندرت بیش از 2000 قسمت در میلیون ppm خواهد بود به طور معمول کمتر از 1000 ppm می‌باشد. این مقدار به ازای نسبت آب به سیمان 0٫5 معادل 0٫05 وزن سیمان می‌باشد. معیار قابل آشامیدن بودن آب برای اختلاط مطلق نیست و ممکن است یک آب اشامیدنی به جهت داشتن درصد بالایی از یونهای سدیم و پتاسیم که خطر واکنش قلیایی دانه‌های سنگی را به همراه دارد، برای بتن سازی مناسب نباشد. به عنوان یک قاعده کلی هر آبی که ph (درجه اسیدیته) آن بین 6 الی 8 بوده و طعم شوری نداشته باشد می‌تواند برای بتن مصرف شود. رنگ تیره و بو لزوما وجود مواد مضر در آب را به اثبات نمی‌رساند.

مقدار آب مصرفی

مقدار آب مصرفی در داخل بتن بسیار با اهمیت است. به منظور تکمیل فرایند واکنش سیمان با آب مقدار مشخصی آب مورد نیاز است. در صورتی که این مقدار کمتر از آن حد باشد قسمتی از سیمان برای واکنش آب کافی دریافت نمی‌کند و واکنش نداده باقی می‌ماند. در صورتی که بیش از مقدار مورد نیاز آب به مخلوط بتن اضافه شود پس از تکمیل واکنش، مقداری آب به صورت آزاد در داخل بتن باقی می‌ماند که پس از سخت شدن بتن باعث پوکی آن و نتیجتا کاهش مقاومت خواهد شد. به همین دلیل دقت در مصرف نکردن آب زیاد در داخل بتن به منظور حصول مقاومت بالا ضروری است.

مقدار آب لازم برای تکمیل واکنش به صورت پارامتر نسبت آب به سیمان تعریف می‌شود. این نسبت برای سیمان پرتلند معمولی حدود 25 درصد است. با این مقدار آب بتن فاقد کارایی لازم خواهد بود و معمولاً نسبت آب به سیمان مورد استفاده در کارگاههای ساختمانی بیش از این مقدار است. در تعیین نسبت اختلاط بتن پارامتری لحاظ می‌شود که مقدار رطوبت سنگدانه‌ها را نیز قبل از افزودن آب به بتن لحاظ می‌کند که در تعیین مقدار آب مورد نیاز حائز اهمیت است. این رطوبت اضافی (یا کمبود رطوبت) مقدار رطوبت مازاد(کمبود رطوبت) سنگدانه‌ها از حالت اشباع با سطح خشک SSD یا(Saturated Surface Dry)است.

عمل آوری بتن (کیورینگ بتن)

با ادامه یافتن Hydration مقاومت بتن افزایش می‌یابد و این واکنش عامل افزایش مقاومت بتن یا همان گیرش سیمان است. برای عمل آوری یا ادامه یافتن فرآیندHydration باید رطوبت نسبی حداقل 80 درصد باشد. در صورتی که رطوبت کمتر از این مقدار شود عمل آوری متوقف شده و درصورتی رطوبت تسبی به بالای 80 درصد بازگردد فرآیند هیدراسیون یا Hydration دوباره شروع خواهد شد. به دلیل تبخیر قسمتی از آب مورد نیاز قبل از تکمیل واکنش بین آب و سیمان (که چندین روز طول می‌کشد) قسمتی از سیمان موجود در مخلوط بتن واکنش نداده باقی می‌ماند. پس از بتن ریزی باید بلافاصله توجه لازم به فرایند عمل آوری معطوف گردد. عمل آوری عبارت است از حفظ رطوبت بتن تا زمانی که واکنش بین سیمان و آب تکمیل شود. این عمل می‌تواند به وسیله عایقکاری موقت، پاشش آب یا تولید بخار صورت گیرد. از دیدگاه عملی، حفظ رطوبت بتن برای 7 روز توصیه می‌شود. در شرایطی که این کار ممکن نباشد حداقل زمان عمل آوری بتن نباید کمتر از 2 روز باشد.

سنگدانه‌ها (Aggregates)

سنگدانه‌ها در بتن تقریبا سه چهارم حجم آنرا تشکیل می‌دهند از اینرو کیفیت آنها از اهمیت خاصی برخوردار است. در حقیقت خواص فیزیکی، حرارتی و پاره‌ای از اوقات شیمیایی آنها در عملکرد بتن تاثیر می‌گذارد. دانه‌های سنگی طبیعی معمولاً بوسیله هوازدگی و فرسایش و یا به طور مصنوعی باخرد کردن سنگ‌های مادر تشکیل می‌شوند.

اندازه دانه‌های سنگی

بتن عموما از سنگدانه‌هایی به اندازه‌های مختلف که حداکثر قطرآن بین 10 میلیمتر و50 میلیمتر می‌باشد ساخته می‌شود. به طور متوسط از سنگدانه‌هایی با قطر 20 میلیمتر استفاده می‌شود. توزیع اندازه ذرات به نام «دانه بندی سنگدانه» مرسوم است. به طور کلی دانه‌های با قطر بیشتر از چهار یا پنج میلیمتر به نام شن و کوچکتر از آن به نام ماسه نامگذاری شده‌اند که این حد فاصل توسط الک 4.75 میلیمتری یا نمره چهار مشخص می‌گردد. حد پایین ماسه عموما 0٫07 میلیمتر یا کمی کمتر می‌باشد. مواد با قطر بین 0٫06 میلیمتر و 0٫02 میلیمتر به نام لای(سیلت)و مواد ریزتر رس نامگذاری شده‌اند. گل ماده نرمی است که شامل مقادیر نسبتا مساوی ماسه و لای و رس می‌باشد.

کانیهای مهم

کانیهای مهم و متداول سنگدانه‌ها در زمینه استفاده در بتن عبارتند از: کانی‌های سیلیسی (کوارتز، اوپال، کلسه دون، تریمیت، کریستوبالیت) فلدسپاتها، کانیهای میکا، کانیهای کربناتی، کانیهای سولفاتی، کانیهای سولفور آهن، کانیهای فرومنیزیم، کانیهای اکسیدآهن، زئولیت‌ها و کانیهای رس.

طبقه بندی براساس شکل ظاهری

در استاندارد ASTM سنگها از لحاظ شکل ظاهری به پنج گروه تقسیم شده‌اند:کاملا گردگوشه، گردگوشه، نسبتا گردگوشه، نسبتا تیزگوشه و تیزگوشه.

در استاندارد BS این نامگذاری به صورت:گردگوشه، بی شکل-بی نظم، پولکی، تیزگوشه، طویل، پولکی طویل می‌باشد.

افزودنی‌ها (Admixtures)

معمولا به جای استفاده از یک سیمان بخصوص، این امکان وجود دارد که بعضی از خواص سیمانهای معمولی مورد استفاده را به وسیله ترکیب کردن ان با یک افزودنی تغییر داد. قابل توجه اینکه نباید عبارات "مواد ترکیبی" و "مواد افزودنی" با معانی مترادف به کار روند، زیرا مواد ترکیبی موادی هستند که در مرحله تولید به سیمان اضافه می‌شوند در حالی که مواد افزودنی در مرحله مخلوط کردن به بتن اضافه می‌شوند. افزودنی‌های شیمیایی اساسا عبارتند از:تقلیل دهنده‌های آب، کندگیر کننده‌ها و تسریع کننده‌های گیرش که در ایین نامه ASTM به ترتیب تحت عنوان‌های تیپ‌های C،B،A طبقه بندی شده‌اند. دسته بندی افزودنی‌ها در استاندارد BS نیز مشابه می‌باشد. در ضمن افزودنی‌های دیگری نیز وجود دارند که هدف اصلی از کاربرد آنها محافظت بتن از اثرات زیان آور یخ زدگی و ذوب یخ است.

تسریع کننده‌های بتن

افزودنی‌هایی هستند که سخت شدگی بتن را تسریع می‌کنند و مقاومت اولیه بتن را بالا می‌برند. چند نمونه از تسریع کننده‌ها عبارتند از: کربنات سدیم، کلرورآلومینیوم، کربنات پتاسیم، فلوئورور سدیم، آلومینات سدیم، نمک‌های آهن و کلرور کلسیم.

کندگیر کننده‌های بتن

افزودنی‌هایی هستند که زمان گیرش بتن را به تاخیر می‌اندازند. این مواد در هوای خیلی گرم که زمان گیرش معمولی بتن کوتاه می‌شود و همچنین برای جلوگیری از ایجاد ترک‌های ناشی از گیرش در بتن ریزی‌های متوالی مفید می‌باشند. به عنوان چند نمونه از کندگیر کننده‌ها می‌توان از شکر، مشتقات هیدروکربنی، نمک‌های محلول روی و براتهای محلول نام برد.[11]. به عنوان مثال اگر با یک کنترل دقیق 0٫05 وزن سیمان شکر به بتن اضافه کنیم، حدود چهار ساعت گیرش آنرا به تاخیر می‌اندازد. مصرف 0٫2 تا یک درصد وزن سیمان از گیرش سیمان جلوگیری به عمل می‌اورد.

تقلیل دهنده‌های آب(روان کننده‌ها)

این افزودنی‌ها به سه منظور به کار می‌روند:

1-رسیدن به مقاومتی بالاتر به وسیله کاهش نسبت آب به سیمان

2-رسیدن به کارایی مشخص با کاهش مقدار سیمان مصرفی و نتیجتا کاهش حرارت هیدراتاسیون در توده بتن.

3-سادگی بتن ریزی به وسیله افزایش کارایی در قالبهایی با آرماتور انبوه و موقعیت‌های غیرقابل دسترسی

برای مشاهده تقلیل دهنده‌های آب ها با توضیحات و نمودار‌های کارایی و با جزئیات کامل اینجا را مشاهده فرمایید.

افزودنی‌های تقلیل دهنده آب تحت عنوان تیپ A دسته بندی می‌شوند؛ لیکن اگر افزودنی‌ها همزمان با کاهش نیاز به آب باعث تاخیر در گیرش نیز بشوند تحت عنوان تیپ D طبقه بندی می‌شوند. اگر این روان کننده‌ها باعث تسریع در گیرش شوند تیپE نامیده می‌شوند.

فوق روان کننده‌های بتن

این مواد از قویترین انواع تقلیل دهنده‌های آب هستند که در آمریکا به عنوان روان کننده قوی و درASTM به عنوان تیپ F نام گذاری شده‌اند. افزودنی‌هایی نیز هستند که در ضمن تقلیل شدید آب باعث مقداری تاخیر در گیرش نیز می‌شوند و به عنوان تیپ G طبقه بندی شده‌اند. دو نمونه از روان کننده‌های قوی: ملامین فرمالدئید سولفاته شده تغلیظ شده و یا [[نفتالین فرمالدئید سولفاته شده تغلیظ شده]] می‌باشند. اساسا استفاده از اسیدهای سولفاته شده باعث تسریع عمل پراکنش می‌شود. چون در سطح ذرات سیمان جذب شده و به آنها بار منفی می‌دهند واین باعث دفع ذرات از یکدیگر می‌شود. این فرایند کارایی را در یک نسبت آب به سیمان مشخص افزایش می‌دهد.

مطلب:بتن تکنولوژی

نویسنده : کلینیک بتن ایران/دپارتمان تحقیق و توسعه.((مشاور و تولید کننده محصولات افزودنی بتن و ارائه دهنده خدمات مهندسی بتن))