سیستم های رویه معمول ترمیم بتن

این رویه ها برای لایه ی رویی و برای ساخت ...

سیستم های رویه معمول ترمیم بتن

الف) چسبناک یا نسبتاً چسبناک

این رویه ها برای لایه ی رویی و برای ساخت شیب هایی زهکش بر روی اعضای(غشای) ضد آب استفاده

می شوند. آ»ها همچنین برای ترمیم هایی به منظور حفظ مسائل معماری (زیبایی) برای عرشه های بیرونی یا راه های ماشین رو مناسب اند. به طور کلی آسفالت، بتن آسفالتییا بتن برای این هدف مناسب اند (546.IR).

رویه های آسفالت و بتن آسفالتی متخلخل اند و مهیا کننده شرایط ضدآب نیستند. در غیاب سیستم های ضد آب موثر در زیر آسفالت یا سیستم غیرچسبنده بتنی، می تواند به تخریب بیشتر عرشه ناشی از ذوب و انجماد بینجامد.

این سیستم ها در عرشه پل ها، عرشه های عمومی، توقفگاه های پارکینگ، فضاهای اداری و مکان های ضدآب استفاده می شوند.

ب) رویه ها PCC چسبناک

رویه های PCC چسبناک لایه هایی هستند که معمولاً بر روی بتن در سطوح افقی جایدهی می شوند، این رویه ها برروی سطوح بتنی موجود که به طور وسیع آماده شده اند، به منظور ترمیم ورقه ورقه شدن یا سطوح از هم پاشیده به کار می روند. رویه های سیمان پرتلندی برخی اوقات با الیاف ها و دیگر افزودنی ها (بند 4-2-1 و 4-2-5)‌ مستحکم می شوند. رویه های بتنی با اسلامپ پایین شامل این گروه هستند

. رویه های بتن سیمان پرتلندی تعیین شده مهیا کننده محافظ مانع مانند برای نمک های یخ زدا و برخی اوقات افزایش باربری لایه زیرین بتنی هستند. ضخامت رویه ها ممکن است در محدوده تقریبی mm40 نسبت به هدف بهره برداری مورد نظر ضخامت قابل قبولی باشند.

رویه های سیمان پرتلندی برای کاربردهایی مانند ایجاد سطح مجدد برای بتن های ورقه ورقه شده یا سطوح بتنی ترک خورده بر روی عرشه پل ها یا در سازه های پارکینگ، افزایش پوشش روی میلگردهای فولادی، اضافه کردن مقاومت در برابر لغزش، و تراز کردن کف ها مناسب اند. دیگر کاربردهای لایه های رویی شامل ترمیم سطوح بتنی آسیب دیده با سایش،‌یخ زدن یا آتش و ترمیم پیاده روی های تخریب شده است.

رویه های بتنی با اسلامپ کم رویه های PCC هستند که دارای نسبت بندی مخلوط اصلاح شده برای محصول چگال تر (سنگین تر) و بتن های با دوام بیشتر هستند. آنها دارای خصوصیات چسبندگی خوب با لایه زیرین بتن هستند. افزایش دوام نیز دارد، زیرا نسبت W/C کمتری دارد. این سیستم ها ارزان تر از سیستم های بتنی اصلاح شده هستند.

عملکرد بتن های با اسلامپ پایین بستگی به کارگر و استفاده از مواد متداول دارد. آنها از عملکرد خوبی برخوردارند. گسیختگی چسبندگی موضعی گزارش شده است، اما این حالت معمولاً وقتی که سطوح کاملاً آماده سازی نشده یا ساخت و اجرای با نقص همراه است، اتفاق می افتد.

رویه های بتنی با اسلامپ پایین و دیگر رویه های سیمانی پرتلند مستعد ترک خوردگی به ویژه برروی دهانه متوالی سازه ها هستند. رویه های سیمان پرتلندی نباید در هر جایی، در خرابی های که به وسیله حمله شیمیایی حاصل شده است و آن حمله در رویه های سیمان پرتلندی ادامه دارد، استفاده شود

(ACI 515.IR مراجعه شود.)

رویه های سیمان پرتلند در لایه رویی توقفگاه های پارکینگ و عرشه های عمودی برای برقرار کردن زهکشی مناسب در سیستم های ضد آب یا به لحاظ اصلاح مسائل معماری استفاده می شود. آنها ممکن است در جاهایی نیز به طور همزمان با ترافیک یا سیستم های غشایی الاستومری استفاده شوند.

ج) رویه های بتنی اصلاح شده لاتکسی (LMC)

این رویه ها شبیه بتن های متداول هستند. تفاوت آنها در داشتن لاتکس و آب کمتر است. نرخ استفاده لاتکس آن اغلب در برج و رویه های کف پارکینگ ها ،‌15 درصد لاتکس جامد به نسبت وزن سیمان پرتلند است. میزان آب موجود در ترکیبات لاتکس بخشی به عنوان آب مورد نیاز برای هیدراته شدن سیمان و بخشی نیز مهیا کننده لاتکس برای ایجاد خصوصیات تکمیلی اتصال و چسبندگی با بتن است. دوام آن خوب، خصوصیات چسبندگی و اتصال آن نیز مطلوب است.

مشکلاتی در پرداختکاری رویه های بتنی لاتکسی، ایجاد می شود. هوای گرم و باد باعث خشک شدن سریع و ایجاد مشکل در پرداختکاری و افزایش ترک های ناشی از خشک شدن می شود. اختلاط، جایدهی و پرداخت کاری باید در طول مدت 30 دقیقه یا کمتر برای تطبیق به هم آمیختن لاتکس تکمیل شود. ممکن است پوسته لاتکس سخت شده که در داخل بتن شکل گرفته است گسیخته و پاره شود. اختلاط LMC باید در داخل مخلوط کن های متحرک باشد. مخلوط شدن بتن در کامیون مخلوط کن یا مخلوط کن های استوانه ای باید به 3 دقیقه مخلوط کردن بعد از اضافه کردن لاتکس محدود شوند. دوره زمانی طولانی تر در مخلوط کردن باعث به وجود آمدن حباب هوای حبس شده و متعاقباً افزایش مقدار کل هواست. این نتایج می تواند به طور چشمگیری کاهش در مقاومت فشاری و مقاومت در برابر سایش را به همراه داشته باشد. جایدهی بتن در شب می تواند این مشکلات را کمتر کند. مشکل دیگر این است که اگر خراشی در کار ایجاد شود خیلی زود آن خراش و شیار متلاشی می شود. اگر تشکیل بافت سطحی تا بعد از تشکیل پوسته لاتکس به تاخیر بیفتد، اغلب در سطح بتن پارگی وترک خوردگی اتفاق می افتد. به ACI548.3R,548.4,222R و بند 4-3-1 مراجعه شود.

رویه های LMC به طور کلی در ساییدگی و محافظت برروی پل ها و عرشه های توقفگاه های پارکینگ و سیستم های ضد رطوبت، تامین زیبایی روی عرشه های عمومی و توقفگاه های پارکینگ کاربرد دارد.

د) رویه های بتنی پلیمری

بتن پلیمری رده ای از مواد مرکب است که شامل گروه وسیعی از ملات ها و بتن می شود. خانواده پلیمرها که اغلب در رویه های بتنی پلیمری استفاده می شوند، اپوکسی ها، پلی استرها و وینیل استرها هستند. ساخت و ترکیب هر یک از ملات های پلیمری مشکل است. بیشتر برای راه حل های ویژه و خاص مناسب هستند. 

رویه های بتن پلیمری معمولاً برای آماده سازی لایه زیرین و تامین دوام و مقاومت سایش سطح اجرا و چسبیده می شوند. آنها ممکن است برای مهیا کردن نفوذپذیری کم در برابر آب، شیمیایی ها و یون کلراید تنظیم شوند. این مواد به جلوگیری از خرابی بتن در دوره های ذوب و انجماد و حمله شیمیایی کمکمی کند. این مواد دارای خصوصیات چسبندگی خوبی برای آماده کردن صحیح لایه زیرین هستند. در پیوندهای کشش و برش، محصول انتخاب شده باید حداقل برشی و کششی معادل لایه زیرین را داشته باشد. بافت سطح بتن می تواند مهیا کننده خصوصیات سطوح مقاومت در برابر لغزش و سر خوردن سطوح در محدودیت های قابل قبول باشد. برای اطلاعات تکمیلی به ACI 548.1R, 548.5R مراجعه شود.

مزیت مهم بتن پلیمری در مقایسه با دیگر سیستم های رویه ای، خصوصیات عمل آوری سریع آنها است. این می تواند حداقل شکستگی و هزینه کنترل ترافیک و اصلاح زمانبندی ترمیم را به همراه داشته باشد. به علاوه، رویه های بتن پلیمری می تواند بدون تجهیزات گران قیمت اجرا شود. عیب آنها این است که باید در سطوح خشک اعمال شوند. کارایی و نرخ عمل آوری آنها بستگی به دمای کاربرد آنها دارد

 (ACI 548.1R, 548.5R). رویه های بتن پلیمری به طور کلی به عنوان رویه فوقانی ضد رطوبت و تامین زیبایی سطوح استفاده می شود.