اپوکسی نوعی پلیمر است که در ساخت انواع رنگ با خواص ویژه کاربرد فراوانی دارد . این رزین که اصولا حاصل واکنش بیس – فنل A با اپی کلروهیدرین است جهت ضد آب نمودن سطوح ٬ تهیه انواع چسب ٬ ابزار سازی ٬ صنایع الکترونیک ٬ صنعت ساختمان ٬ هوا و فضا و ... مورد استفاده قرار می گیرد .
خواص متفاوت انواع اپوکسی به نسبت ترکیب خشک کننده اپوکسی ( هاردنر ) ٬ پرکننده ای بنام فیلر و سایر افزودنی های آن مربوط می شود برای مثال این رزین به همراه الیاف آرامید در ساخت ملخ هلی کوپتر ٬ کلاه خودهای جنگی ٬ ساخت موتور راکت ها و کپسول های تحت فشار بکار می رود .
کفپوش های اپوکسی یا به اصطلاح کفپوش های بدون درز ( کفپوشهای بهداشتی ) از ترکیب مقدار مناسبی هاردنر به همراه رنگدانه ها تهیه می شود از این رو دارای تنوع رنگ زیادی بوده و کیفیت و دوام بالایی دارند و سالها پس از اجرا نیازی به بازسازی نخواهند داشت . این کفپوشها به سهولت بر روی تمامی سطوح سیمانی ٬ سنگ ٬ موزائیک و ... قابل اجرا هستند اما توصیه می شود جهت حصول بالاترین کیفیت ٬ قبل از اجرا کلیه سطوح سیمانی مسطح و یکدست شوند . کفپوش های اپوکسی درکفپوش کارخانجات خودرو سازی ٬ کف پوش انبارهای صنعتی ٬ کف پوش صنایع نظامی ٬ کفپوش صنایع غذایی ٬ کف پوش صنایع شیمیایی ٬ کفپوشهای داروسازی ٬ کفپوش کارخانجات شیر و لبنیات ٬ کف پوش کشتارگاه ها ٬ کفپوش سردخانه ها ٬ کفپوش بیمارستانها ٬ کفپوش اتاقهای تمیز و استریل مورد استفاده قرار می گیرند .
انواع کفپوشهای اپوکسی :
● کفپوش های ترافیکی اپوکسی که در ضخامتهای متفاوت بر اساس نوع و میزان تردد قابل اجرا خواهند بود .
● کفپوشهای اپوکسی آنتی استاتیک : این نوع کفپوش بر روی شبکه ای مسی در کف اجرا شده ٬ میزان رسانایی را افزایش می دهد . از کفپوش های اپوکسی آنتی استاتیک در محل سرورها ٬ سالنهای تولید و مونتاژ قطعات الکترونیک و ... استفاده می شود .
● کفپوش های اپوکسی ضد اسید : این رزینها که با اصلاح فرمولاسیون و افزودنی های ویژه ٬ دارای خواص ضد اسیدی بالایی بوده و در بسیاری از کارخانجات باطری سازی ٬ آزمایشگاهها و... مورد استفاده قرار می گیرد .
مزایای اجرای کفپوش بدون درز :
1 – هنگام اجرا دارای بوی کمی بوده که به مرور زمان ازبین می رود .
2 – با جذب حداقلی آب ٬ پوشش ضد آب مناسبی می باشد لذا بمنظور جلوگیری از انتشار آلودگی های ناشی از نفوذ آب مورد استفاده قرار می گیرد .
3 – با اجرا بر روی بتن خواصی نظیر مقاومت فشاری ٬ کشش و خمش را در آن به میزان قابل توجهی بهبود می بخشد . برخی از انواع اپوکسی جهت تومیم ترکهای بتون و آماده سازی آن جهت نصب بولت های تحت فشار و تنش بالا مورد استفاده قرار می گیرد .
4 – به جهت مقاومت سایشی بالا به عنوان کفپوش مکانهای پرتردد ٬ کف واگنهای مترو ٬ انبارها ٬ پارکینگها و ... مورد استفاده قرار می گیرد .
5 – عایق مناسبی در برابر جریان الکتریسیته می باشد .
6 – قابلیت ترمیم در کوتاهترین زمان را دارد .
7 – قابلیت خطکشی و طراحی .
8 – زیبایی نهایی و صرفه اقتصادی این کفپوش از دیگر مزایای این کفپوشها می باشند .
توصیه های مهم در اجرای کفپوش های اپوکسی :
1 – لازم است قبل از اجرا سطوح از هرگونه چربی ٬ اجزای سست و لغزنده پاک شده خشک شود .
2 – کفپوش در زمانی اجرا شود که دمای محیط بین 5 تا 45 درجه سانتی گراد باشد .
3 – قبل از مخلوط نمودن روکش و هاردنر لازم است روکش به مدت حدود 2 دقیقه میکس شود .
4 – پس از اجرا می توان تجهیزات را توسط تینر اپوکسی شستشو داد .
5 – در هنگام اجرای اپوکسی لازم است حتما از دستکش صنعتی و ماسک استفاده شود .
6 – پس از مخلوط نمودن مواد حداکثر تا یک ساعت باید پوشش بر روی کف اجرا شود
نویسنده : کلینیک فنی و تخصصی بتن ایران/دپارتمان تحقیق و توسعه.((مشاور و تولید کننده محصولات افزودنی وارائه دهنده خدمات فنی و مهندسی بتن))
http://clinicbeton.ir/
برچسبها: کف پوش اپوکسی, کف پوش پارکینگ, کف پوش انبارها, کف پوش دارو سازی, کف پوش کلین روم
گزارشها نشان میدهد که در آمریکای شمالی، ژاپن و اروپا، چیزی در حدود دو سومِ زبالههای ساختمانی از بتن قدیمیمخروب و ضایعات سنگتراشی تشکیل شده است. اگر از این ضایعات و مواد اضافی، به جای سنگدانه در بتن استفاده کنیم، بهرهوری ناشی از تولید بتن افزایش چشمگیری پیدا میکند و زیان بتن برای طبیعت تا حد مطلوبی کاهش مییابد.
در کنار اینها، ضایعات مربوط به گودبرداری و معدنکاری، نیز میتواند با اعمال اصلاحات، جای سنگدانهها را در بتنبگیرد. با وجود این که اعمال اصلاحات بر روی این نوع مواد، نیازمند صرف هزینه است؛ اما با توجه به این که در بسیاری از کشورها دفع زباله هزینهی به مراتب بیشتری دارد، میتوان گفت که این روش حتی اقتصادی و به صرفه نیز هست.
تاثیر بازیافت و استفادهی مجدد از ضایعات آنقدر بالاست که در بسیاری از مناطق، مشکلاتت کمبود منابع را حل میکند و از هزینههای اضافی برای جابهجایی سنگدانههای تازه جلوگیری مینماید. تحقیقات نشان داده که سالانه حدود 1 میلیارد تن ضایعات ساختمانی و سنگتراشی تولید میشود و مقدار بسیار ناچیزی از آن بازیافت میشود.
هزینهی بالای دفع ضایعات و حفاظت از محیط زیست، بسیاری از کشورهای اروپایی را بر آن داشته تا با مشخص کردن اهدافی کوتاهمدت، به سمتی بروند که بین 50 تا 90 درصد ضایعات ساختمانی بازیافت شود.
به این نکته نیز بایستی اشاره کرد که سنگدانهها و مواد بازیافتی، تخلخل بسیار بیشتری نسبت به سنگدانهها طبیعیدارند و برای رسیدن به کارایی مشابه، بایستی آب بیشتری مصرف شود. برای مقابله با این مشکل، از روشهای مختلفی هم چون ترکیب سنگدانهی طبیعی و بازیافتی، استفاده از خاکستر سرباره و افزودنیهای کاهندهی آباستفاده میشود.
جایگزینی آب برای کاهش زیان بتندر طبیعت
بر طبق آمار سازمانها و موسسات تحقیقاتی، تنها حدود 3 درصد از آب کل کرهی زمین شیرین است و بیشتر مقدار این 3 درصد، یا به صورت یخ زده است و یا در اعماق زمین جای دارد.
با پیشرفت صنعت، کشاورزی و نیاز بیشتر به آب آشامیدنی (به خاطر افزایش جمعیت) و از طرف دیگر افزایش آلودگی منابع آبی، آب شیرین در دسترس ما روز به روز، رو به کاهش است. منطقیترین و تنها راه حل پیش روی ما، استفادهی منطقی و بهرهوری حداکثری از منابع موجود میباشد.
برای تولید بتن، آب زیادی مصرف میشود. تخمین زده میشود که برای تولید هر متر مکعب بتن، 100 لیتر آب مصرف میشود. (مجموع آب مخلوط، عملآوری و غیره). سالیانه حدود 1 تریلیون لیتر آب برای تولید بتن استفاده میشود که این مقدار میتواند با صرفهجویی و بهرهوری بیشتر به نصف کاهش پیدا کند. استفاده از سنگدانه با دانهبندی مناسب و استفاده از افزودنیهای روانکننده میتواند نیاز به مصرف آب را تا حد بالایی کاهش دهد.
یکی دیگر از راهها، جایگزین کردن استفاده از آب شیرین با پساب صنعتی یا آب شور تصفیه شده میباشد. همچنین استفاده از مواد کندگیرکننده به جای آب، مصرف این مادهی حیاتی را نیز کاهش میدهد. استفاده از روشهای مخصوص مانند کشیدن روکش بر روی بتن در هنگام عملآوری (برای جلوگیری از تبخیر) نیز از راههای کاهش مصرف آب میباشد.
دلایل زیادی برای ایجاد ترک خوردگی در بتن وجود دارد. ترک خوردگی خود معمولا معلول نوعی آسیب دیدگی دیگر است، اما میتواند باعث گسترش آسیب دیدگی و به وجود آمدن انواع دیگر آسیب دیدگی بتن نیز شود.
چرخهی انجماد و ذوب شدن آب، واکنشهای قلیایی و حملهی سولفاتی میتواند باعث ترک خوردن بتن شود. همچنین بتنی که بتنریزیاش به شکل استاندارد انجام نشده است، میتواند در زمان عملآوری دچار ترک خوردگی شود.
تمامی سیمانهای پرتلند هنگام هیدراسیون و عملآوری دچار جمع شدگی (هر چند کوچک) میشوند. جمع شدگی شکلهای مختلفی از جمله جمع شدگی حرارتی، جمع شدگی پلاستیک، جمع شدگی بر اثر خشک شدن و جمع شدگی اتوژنیک دارد. بسیاری از متخصصین بتن عقیده دارند که فولاد تقویت شده مانع جمع شدگی و ترک خوردن بتن بر اثر حرارت میشود. اما فولاد به طور کامل جلوی جمع شدگی و ترک خوردن بتن را نمیگیرد، اگر چه سایز و میزان آن را کاهش میدهد. جمع شدگی بر اثر خشک شدن به خاطر اثرات منفی و ترکهای بسیاری که به جای میگذارد، مشهور است (تصویر پایین). این نوع جمع شدگی در زمان تبخیر آب و در هنگام گرفتن بتن و سفت شدن آن رخ میدهد. در برخی موارد، ترکهای به جای مانده از جمع شدگی بر اثر خشک شدن بسیار کوچک هستند و نیازی به ترمیم ندارند.
جمع شدگی بر اثر خشک شدن به خاطر اثرات منفی و ترکهای بسیاری که به جای میگذارد، مشهور است
جمع شدگی پلاستیک زمانی رخ میدهد که سطح بتن تازه در معرض شرایطی باشد که نرخ تبخیر را بالا میبرد؛ به طور مثال وزش باد، دمای بالا و رطوبت کم. این جمع شدگی باعث ترک خوردن بتن در زمانی که هنوز نرم است میشود.جمع شدگی پلاستیک میتواند ترکهای عمیقتری نسبت به جمع شدگی بر اثر خشک شدن ایجاد کند. در بعضی موارد، این نوع از آسیب دیدگی پیش از پایان عملآوری بتن، با بستن ترکها ترمیم میشود.
جمع شدگی حرارتی بر اثر آزاد شدن گرمای زیاد در هنگام سخت شدن بتن و بعد به سرعت سرد شدن آن رخ میدهد.بتن بر اثر تغییر دما، خصوصاً تغییر دمای سریع، تغییر اندازه میدهد. اگر اینها در طراحی محاسبه نشده باشند، منجر به آسیب دیدگی (ترک خوردن) خواهد شد.
فنداسیون نامناسب یکی دیگر از دلایل متداول ایجاد ترک در بتنها میباشد. مقاومت کششی بتن معمولاً بین 200 تا 400 psi است. نشست زمین و جابهجایی هر چند کوچک فنداسیون میتواند منجر به تغییر شرایط بتن و افزایش تنش کششی در بتن شود؛ که نتیجهی آن ترک خوردن بتن است.
ترمیم ترکهای به وجود آمده در بتن کار آسانی نیست. از این رو توصیه میشود پیش از شروع مطالعه تمامی حرکات ترکها با دقت ثبت و ضبط شود. پیش از این با روشهای سنتی و قدیمی این کار صورت میگرفت؛ اما امروزه وسایل جدید و الکترونیکی ما را در این امر یاری میکنند. حتی گوشیهای هوشمند نیز این قابلیت را پیدا کردهاند که ترکها را ثبت و تحیل کنند. برای این کار، به صورت منظم تصاویری از ترکها تهیه میشود تا حرکت و تغییرات آن مورد بررسی قرار گیرد.
بیاد داشته باشید جهت تعیین عمق ترک در بتن و میزان ترک بهتر است از تست های غیر مخرب به خصوص تست های اولتراسونیک بتن استفاده نمایید
همانگونه که در تصویر زیر می بینید اپراتور در حال تست کردن سازه و تعیین عمق ترک به وسیله این دستگاه می باشد.
حرکات باید در یک بازهی زمانی نسبتاً طولانی بررسی شوند تا مشخص شود که ترکها صرفاً به دلیل تغییر دمای فصل باز و بسته میشوند یا دلایل اساسی دیگری وجود دارد که هر لحظه ترکها را بازتر میکند. ترمیم بایستی پس از شناسایی دلیل و رفتار ترکها آغاز شود.
نقش ترک خوردن بتن در خوردگی و زنگ زدن میلگردها همیشه مشخص نیست. تحقیقات نشان داده که ترکهای با عرض کمتر از 0٫3 میلیمتر تاثیر چندانی روی خوردگی فولاد ندارند (Atimay and Ferguson, 1974). با این حال، تحقیقات دیگری (Darwin et al., 1985) (Oesterle, 1997) نشان دادهاند که خوردگی میلگردها، ارتباط مستقیمی با عرض ترک خوردگیها ندارد؛ احتمالا به این خاطر که بین ترکهای سطح بتن با عرض ترکهای نزدیک میلگردها ارتباطی وجود ندارد. ترکهایی که در طول میلگردها بر روی بتن به وجود میآیند، خرابی بیشتری به بار میآورند؛ زیرا خوردگی میلگرد در طول آن، مقاومت بتن را بیشتر کاهش میدهد. با وجود تحقیقات مختلفی که در این امر صورت گرفته است، هنوز مشخص نیست که چه ارتباطی بین عرض ترکهای بتن و خوردگی میلگردها وجود دارد. آزمایشها نشان دادهاند که کیفیت بتن، مخلوط کردن صحیح و استاندارد بتن و پوشش مناسب برای بتن، نقش مهمی در مقاومت بتن در برابر خوردگی در هنگام ترک خوردن ایفا میکنند.
از دیگر تحقیقاتی که نشان میدهند بین عرض ترک و خوردگی ارتباطی وجود ندارد میتوان به (Beeby, 1978) (Tremper, 1947) (Martin and Schiessel, 1969) (Raphael and Shalon, 1971) اشاره کرد. مباحث مفصلتر در رابطه با ترک خوردگی بتن در ACI 224 (ACI 224, 2013) آمده است.
ترمیم موفقیتآمیز ترکهای بتن غالباً کار دشواری است. نوع ترمیم مورد نیاز، به مقدار خیلی زیادی وابسته به نوع و عامل ترک خوردگیهاست. برای ترمیم ترک خوردگی، لازم است که بدانیم ترکها در حال گسترشاند یا از گسترش باز ایستادهاند. اگر ترکها مرتباً در حال باز شدن و بسته شدن باشند یا همیشه در حال باز شدن باشند، عملیات ترمیمبسیار پیچیده میشود و احتمالاً برای رفع آن نیاز به مواد تقویت کننده داریم. انتخاب و به کار بردن روش اشتباه درترمیم ترک خوردگی به مراتب از ترمیم نکردن بتن زیانبار تر است. اشتباه در انتخاب روش، شرایط اولیهی بتن را بدتر و پیچیدهتر میکند.
برای ترمیم برخی از ترک خوردگیها، از تزریق رزین اپوکسی یا پلیاورتان استفاده میشود. رزین اپوکسی معمولاً برای بازگیری بتن به کار میرود. اگر صرفاً بخواهیم جلوی نشت آب را بگیریم و ترمیم سازهای مد نظرمان نباشد، بایستی ازتزریق پلیاورتان استفاده کنیم. از رزین اپوکسی برای بستن ترک خوردگیها و نشتیهای آب کوچکتر استفاده میشود. رزین پلیاورتان نسبت به اپوکسی، انعطافپذیرتر است؛ با این حال از هیچ کدام برای ترمیم سازهای استفاده نمیشود.
همچنین جمعشدگی و ترک خوردن مواد ترمیمی بتن نیز محتمل است. این ترک خوردگی میتواند بسیار سریعتر از ترک خوردگی در خود بتن اتفاق بیفتد و ممکن است با ایجاد فشار کششی، به خود بتن نیز آسیب بزند. البته در بیشتر اوقات این ترکها بسیار کوچکاند و تاثیر چندانی بر روی ترمیم و عمر آن ندارند. تنها راه پیشگیری از آن، استفاده از مواد ترمیمی مقاوم در برابر جمع شدگی است.
اصطلاح اپوکسی به گروه یا خانواده ای از مواد شیمیایی گفته می شود که در آن ها یک اتم اکسیژن با دو اتم کربن دیگر که به نوعی به هم پیوند خورده اند، وجود داشته باشد.
ساختمان شیمیایی ایده آل اپوکسی ساده (اتیلن اکساید - Ethylene Oxide)
برای نمونه تصویر ساختمان شیمیایی نوعی اپوکسی پیچیده تری را در زیر مشاهده می فرمائید.
ساختمان شیمیایی ایده آل نوعی اپوکسی (دی گلیسیدیل اتر بیسفنول ای - Diglycidyl ether of bisphenol A(
در شیمی اگر اپوکسی بدست آمده، ظاهری شبیه به صمغ درختان (Natural Plant Resin) (مایعی چسبناک و غلیظ) داشته باشند، آن ها را با عنوان رزین مصنوعی (Synthetic Resin) معرفی می کنند.
اکثر رزین های اپوکسی از واکنش بین اپی کلروهیدرین (Epichlorohydrin) و بیسفنول ای (Bisphenol A) به دست می آیند و عموما در رنگ های قهوه ای، زرد کهربایی و یا بی رنگ تولید می شوند.
برخی از ویژگی های انواع رزین های اپوکسی:
- عایق الکتریکی
- مقاومت خوب نسبت به مواد شیمیایی -اسیدها، بازها، چربی ها
- مقاومت بسیار خوب نسبت به آب و رطوبت
- جمع شدگی حجمی -آب رفتگی – Shrinkage-کم آن ها در مراحل پخت در مقایسه با رزین های پلی استری
- حساسیت کم نسبت به دمای محیط در زمان پخت -رزین های اپوکسی بسته به نوع می توانند در دمایی بین 5 تا 150 درجه سانتیگراد پخت شوند
- به دلیل نوع ساختار مولکولی رزین های اپوکسی (وجود گروه های حلقوی)، در جذب تنش های مکانیکی (خواص سفتی و چغرمگی) و تنش های حرارتی مقاوم می باشند.
امروزه خانواده بزرگ و متنوع رزین های اپوکسی دارای بالاترین کارآیی ها در بین رزین های موجود در صنعت می باشند.
برخی از کاربرد های انواع رزین های اپوکسی در تولید:
-ساخت قالب های مستحکم-مانند قالب های وکیوم فرمینگ
-گروت ها و ملات های ترمیمی در تنش هایی با بار دینامیکی بالا و محیط های آلوده به مواد نفتی یا اسید
- عایق و پوشش صنایع دستی
- عایق بندی و دفن قطعات الکتریکی
- لایه گذاری (لمینیت - Laminate) در صنایع کامپوزیت و فایبرگلاس
- پوشش دهنده ی کف -یکی از معروف ترین کاربردهای رزین اپوکسی پوششی است برای کف سالن ها، کارخانه ها، زمین های بازی، مکان های تولید لوازم بهداشتی و پزشکی
- به عنوان مواد اولیه در رنگسازی، چسب ها، خمیر های رزگیری، لعاب ها و آب بندی کننده ها (سیلر های رنگی و شفاف یا کیلر - Sealer)
پخت رزین اپوکسی:
"پخت (Cure): فرآیند تبدیل رزین از حالت مایع به جامد"
رزین های اپوکسی به کمک یک هاردنر (سخت کننده - Hardener) پخت می شوند.
هاردنر که اغلب یک آمین (Amine) می باشد؛ پس از اختلاط در نسبت معین با اپوکسی (مولکول آمین و مولکول اپوکسی هم واکنش هستند)، از طریق واکنش افزایشی با اتصال به سر دو اپوکسی مجزا، تشکیل یک ساختمان مولکولی پیچیده سه بعدی را باعث می شود.
نمایش نموداری ساختمان پخت شده سه بعدی رزین اپوکسی
در فرم ساده تر می توان اینطور نوشت که:
پس از مخلوط کردن صحیح نسبت معینی اپوکسی و هاردنر، مخلوط مایع شروع به سخت شدن می کند تا به جسمی جامد تبدیل شود.
اگر اپوکسی و هاردنر به نسبت صحیح و بدرستی مخلوط نشوند، آن بخش از رزین یا سخت کننده که وارد واکنش نشده به همان شکل باقی خواهد ماند و باعث افت شدید فنی و مقاومتی محصول می شود.
تنوع در رزین های اپوکسی تولید شده بسیار زیاد است و هر رزین برای کار خاصی تولید گردیده و نمی توان رزینی که برای کارآیی بخصوصی طراحی شده را در کاربرد و با روش کار دیگری به مصرف رساند؛ از این رو مصرف کنندگان رزین های اپوکسی باید به مشخصات فنی و کاربرد هر رزین که توسط تولید کننده ارائه می شود، دقت داشته باشند.
تولید کنندگان معمولا اقلام زیر را در مشخصات فنی محصولات خود اعلام می کنند:
- نسبت و درصد میزان مخلوط کردن اپوکسی و هاردنر (با ذکر اندازه گیری در واحد وزنی یا حجمی)
- خواص و کاربردهای پیشنهادی رزین مربوطه
- زمان کار کرد پس از اختلاط، زمان ژل شدن (Gel-Time) و زمان پخت
- رنگ اپوکسی و هاردنر
- چگالی (دانسیته - Desity)
- گرانروی (ویسکوزیته - Viscosity)
- سختی (Shore)
- مقادیر حداکثری مقاومت های رزین
افزایش و توان بخشی خواص مکانیکی رزین های اپوکسی با افزودن آلومینا و فیلر به عنوان گروت اپوکسی
استفاده از پوششهای تابشپز به دلیل سرعت فرآیند بالا، سازگاری با محیط زیست ( درصد مواد فرار نزدیک به صفر و نیز کاهش مصرف انرژی ) و خواص فیزیکی- مکانیکی بسیار خوب مانند مقاومت به خراش، به طور قابل توجهی افزایش یافته است. پوششهای اپوکسیاکریلات به دلیل خواص عالی، در سیستمهای تابشپز بسیار مورد توجه قرار گرفتهاند. به دلیل ویسکوزیته بالای این رزینها، از رقیقکنندههای فعال برای کاهش ویسکوزیته و همچنین بهبود واکنشهای تشکیل اتصالات عرضی استفاده میشود. از طرف دیگر، در سالهای اخیر، ذرات نانو، جهت بهبود خواص فیزیکی مکانیکی ) بخصوص مقاومت خراش(، در سیستمهای پلیمری و نیز اینگونه رزینها، مد نظر محققین دانشگاهی و صنعتی قرار گرفته است. در این پروژه، ابتدا رزین اپوکسی اکریلات با استفاده از رزین اپوکسی بیسفنول A (EEW=190) و اکریلیکاسید در حضور تریاتیلآمین، به عنوان کاتالیزور، در محدوده دمایی C 60 تا C90 سنتز و سینیتیک آن بررسی شده است. برای مطالعه سینیتیک، از نسبتهای مولی برابر گروه اپوکسی و کربوکسیلی استفاده شده است. سپس برای تعیین درجه واکنش نسبت به هر یک از واکنشدهندهها، از روش فزونی (excess) استفاده شده است. سپس رزین سنتز شده، با مونومرهای تریمتیلولپروپانتریاکریلات (TMPTA) ، تریپروپیلینگلیکولدی-اکریلات (TPGDA) و 1و6- هگزاندیالدیاکریلات در فرمولاسیونهای متفاوت فرموله شده است. میزان مونومرمرهای TMPTA ، TPGDA، HDDA و رزین اپوکسی اکریلات در محدودههای 10-30، 5-30، 5-30 و 40-80 درصد وزنی انتخاب شدهاند و به کمک طراحی آزمایش به روش مخلوط ، تاثیر نوع و میزان این رقیقکنندههای فعال بر ویسکوزیته رزین و خواص فیزیکی-مکانیکی فیلم پختشده، مورد بررسی قرار گرفته است. برای بررسی چگونگی تاثیر ذرات نانوآلومینا بر برخی خواص فیزیکی-مکانیکی مانند سختی، خراش و براقیت، 4% سوسپانسیون حاوی 30% نانوآلومینا در) TPGDA 1% جامد)، به دو فرمولاسیون افزوده شد. کلیه فرمولاسیونها حاوی 3% وزنی بنزوفنون به عنوان آغازگر و phr 10تریاتانولآمین به عنوان کمکآغازگر بوده و به مدت 5 ثانیه در حضور اشعه ماورائ بنفش (UV) پخت شدند. نتایج بدست آمده از مطالعات سینیتیکی نشان داده که واکنش گروه اپوکسی و گروه کربوکسیل در حضور کاتالیزور تریاتیلآمین، از درجه یک بوده و انرژی اکتیواسیون حدود 46 kJmol-1 و ضریب برخورد حدود min-1105 * 2/9 میباشد. همچنین درجه جزیی واکنش نسبت به گروههای اپوکسی و اسیدی به ترتیب صفر و یک بدست آمد. ویسکوزیته فرمولاسیونهای تهیه-شده، با افزودن مونومرهای اکریلاتی بخصوص HDDA و TPGDA به شدت کاهش یافت. نتایج نشان داد که با افزایش میزان TMPTA سختی فیلم تشکیلشده افزایش مییابد. همچنین مشاهده شد که با افزودن ذرات نانوآلومینا، رویت خراش کاهش یافته و مقاومت پوششها در برابر خراش افزایش مییابد. نتایج همچنین افزایش خواص مقاومت فشاری و خمشی محصول را تایید می نماید. این تغییر فرمی یعنی استفاده از یک رزین ، هاردنر و فیلر مناسب به عنوان گروت اپوکسی، منجر به تولید محصولی مستقل فارغ از چسب ها و کف پوش ها ی اپوکسی می گردد. همینطور در آزمایشی دیگر بررسیهای مکانیکی نشان داد که حضور نانوذرات اکسید تیتانیوم در ترکیب موجود باعث افزایش استحکام کششی از 25 به 41 مگاپاسکال و استحکام شکست فشاری از 180 به 210 مگاپاسکال میشود. همچنین آزمون ضربه نشان داد که حضور نانوذرات اکسید تیتانیوم منجر به کاهش انرژی شکست از8.17 به 7.35 کیلوژول بر متر و در نتیجه تردتر شدن ساختار میشود که آزمون DMA نیز این امر را تصدیق کرد.
اتمام فاز اول عملیات کفپوش کارخانه کاله تهران جهت شروع عملیات اپوکسی(کفپوش های رزینی) توسط کلینیک بتن ایران.
کلینیک بتن ایران،همراه حرفه ای های عمران.
* گزارش تصویری از فاز اول کفسازی کارخانه کاله تهران