با توجه شرایط آب و هوائی ایران که در زمستان سیکل‌های ذوب و انجماد فراوان اتفاق می‌افتد، در این سیکل‌ها آب به منافذ بتن نفوذ کرده و با سرد شدن دوباره هوا، منجمد می‌گردد و دچار افزایش حجم می‌شود و این افزایش حجم فشار زیادی به جداره‌های منافذ وارد کرده و سبب ترک خوردن سطح بتن می‌گردد که جهت ترمیم آن ازترمیم کننده های بتن استفاده شود.
همچنین در بتنهائی که در در معرض آب حاوی نمک (آب دریا و یا آب حاصل از نمک پاشیده شده بر روی جاده‌ها و پل‌ها در زمستان و …) می‌باشند، نفوذ آب حاوی نمک به منافذ بتن و تبلور آنها در زمان خشک شدن باعث ایجاد فشار در منافذ و ترک خوردن سطح بتن می‌شود.
این مشکلات با افزایش تعداد سیکل (سیکل ذوب و انجماد و سیکل نفوذ و خشک شدن آب نمک در بتن) کاملا سطح بتن را تخریب می‌کنند. همچنین با افزایش ترک خوردگی، نفوذپذیری بتن افزایش پیدا کرده و املاح خورنده مانند کلر با نفوذ به منافذ بتن واکنش خوردگی آرماتور در بتن را تسریع می‌کنند و همه اینها در کنار هم دوام بتن را به شدت کاهش می‌دهند.
هوازا در بتن ایجاد حباب‌های هوا در تعداد زیاد و جدای از هم می‌کند که این امر منافذ بتن را مسدود کرده و اتصال آنها بهم را قطع می‌کند و بدین ترتیب نفوذپذیری بتنرا کاهش می‌دهد. همچنین حباب‌های هوای محبوس در بتن به مانند دمپ کننده (جذب کننده) فشار تبلور یا افزایش حجم منافذ عمل می‌کنند و با جذب این انرژی ازترک خوردن سطح بتن جلوگیری می‌کنند.
قابل ذکر است که به ازای هر یک درصد هوای اضافه در بتن به میزان حدود 5 درصد از مقاومت فشاری بتن کاسته می‌شود که این امر باید در طرح اختلاط بتن منظور گردد.