سیستم های رویه معمول ترمیم بتن

این رویه ها برای لایه ی رویی و برای ساخت ...

سیستم های رویه معمول ترمیم بتن

الف) چسبناک یا نسبتاً چسبناک

این رویه ها برای لایه ی رویی و برای ساخت شیب هایی زهکش بر روی اعضای(غشای) ضد آب استفاده

می شوند. آ»ها همچنین برای ترمیم هایی به منظور حفظ مسائل معماری (زیبایی) برای عرشه های بیرونی یا راه های ماشین رو مناسب اند. به طور کلی آسفالت، بتن آسفالتییا بتن برای این هدف مناسب اند (546.IR).

رویه های آسفالت و بتن آسفالتی متخلخل اند و مهیا کننده شرایط ضدآب نیستند. در غیاب سیستم های ضد آب موثر در زیر آسفالت یا سیستم غیرچسبنده بتنی، می تواند به تخریب بیشتر عرشه ناشی از ذوب و انجماد بینجامد.

این سیستم ها در عرشه پل ها، عرشه های عمومی، توقفگاه های پارکینگ، فضاهای اداری و مکان های ضدآب استفاده می شوند.

ب) رویه ها PCC چسبناک

رویه های PCC چسبناک لایه هایی هستند که معمولاً بر روی بتن در سطوح افقی جایدهی می شوند، این رویه ها برروی سطوح بتنی موجود که به طور وسیع آماده شده اند، به منظور ترمیم ورقه ورقه شدن یا سطوح از هم پاشیده به کار می روند. رویه های سیمان پرتلندی برخی اوقات با الیاف ها و دیگر افزودنی ها (بند 4-2-1 و 4-2-5)‌ مستحکم می شوند. رویه های بتنی با اسلامپ پایین شامل این گروه هستند

. رویه های بتن سیمان پرتلندی تعیین شده مهیا کننده محافظ مانع مانند برای نمک های یخ زدا و برخی اوقات افزایش باربری لایه زیرین بتنی هستند. ضخامت رویه ها ممکن است در محدوده تقریبی mm40 نسبت به هدف بهره برداری مورد نظر ضخامت قابل قبولی باشند.

رویه های سیمان پرتلندی برای کاربردهایی مانند ایجاد سطح مجدد برای بتن های ورقه ورقه شده یا سطوح بتنی ترک خورده بر روی عرشه پل ها یا در سازه های پارکینگ، افزایش پوشش روی میلگردهای فولادی، اضافه کردن مقاومت در برابر لغزش، و تراز کردن کف ها مناسب اند. دیگر کاربردهای لایه های رویی شامل ترمیم سطوح بتنی آسیب دیده با سایش،‌یخ زدن یا آتش و ترمیم پیاده روی های تخریب شده است.

رویه های بتنی با اسلامپ کم رویه های PCC هستند که دارای نسبت بندی مخلوط اصلاح شده برای محصول چگال تر (سنگین تر) و بتن های با دوام بیشتر هستند. آنها دارای خصوصیات چسبندگی خوب با لایه زیرین بتن هستند. افزایش دوام نیز دارد، زیرا نسبت W/C کمتری دارد. این سیستم ها ارزان تر از سیستم های بتنی اصلاح شده هستند.

عملکرد بتن های با اسلامپ پایین بستگی به کارگر و استفاده از مواد متداول دارد. آنها از عملکرد خوبی برخوردارند. گسیختگی چسبندگی موضعی گزارش شده است، اما این حالت معمولاً وقتی که سطوح کاملاً آماده سازی نشده یا ساخت و اجرای با نقص همراه است، اتفاق می افتد.

رویه های بتنی با اسلامپ پایین و دیگر رویه های سیمانی پرتلند مستعد ترک خوردگی به ویژه برروی دهانه متوالی سازه ها هستند. رویه های سیمان پرتلندی نباید در هر جایی، در خرابی های که به وسیله حمله شیمیایی حاصل شده است و آن حمله در رویه های سیمان پرتلندی ادامه دارد، استفاده شود

(ACI 515.IR مراجعه شود.)

رویه های سیمان پرتلند در لایه رویی توقفگاه های پارکینگ و عرشه های عمودی برای برقرار کردن زهکشی مناسب در سیستم های ضد آب یا به لحاظ اصلاح مسائل معماری استفاده می شود. آنها ممکن است در جاهایی نیز به طور همزمان با ترافیک یا سیستم های غشایی الاستومری استفاده شوند.

ج) رویه های بتنی اصلاح شده لاتکسی (LMC)

این رویه ها شبیه بتن های متداول هستند. تفاوت آنها در داشتن لاتکس و آب کمتر است. نرخ استفاده لاتکس آن اغلب در برج و رویه های کف پارکینگ ها ،‌15 درصد لاتکس جامد به نسبت وزن سیمان پرتلند است. میزان آب موجود در ترکیبات لاتکس بخشی به عنوان آب مورد نیاز برای هیدراته شدن سیمان و بخشی نیز مهیا کننده لاتکس برای ایجاد خصوصیات تکمیلی اتصال و چسبندگی با بتن است. دوام آن خوب، خصوصیات چسبندگی و اتصال آن نیز مطلوب است.

مشکلاتی در پرداختکاری رویه های بتنی لاتکسی، ایجاد می شود. هوای گرم و باد باعث خشک شدن سریع و ایجاد مشکل در پرداختکاری و افزایش ترک های ناشی از خشک شدن می شود. اختلاط، جایدهی و پرداخت کاری باید در طول مدت 30 دقیقه یا کمتر برای تطبیق به هم آمیختن لاتکس تکمیل شود. ممکن است پوسته لاتکس سخت شده که در داخل بتن شکل گرفته است گسیخته و پاره شود. اختلاط LMC باید در داخل مخلوط کن های متحرک باشد. مخلوط شدن بتن در کامیون مخلوط کن یا مخلوط کن های استوانه ای باید به 3 دقیقه مخلوط کردن بعد از اضافه کردن لاتکس محدود شوند. دوره زمانی طولانی تر در مخلوط کردن باعث به وجود آمدن حباب هوای حبس شده و متعاقباً افزایش مقدار کل هواست. این نتایج می تواند به طور چشمگیری کاهش در مقاومت فشاری و مقاومت در برابر سایش را به همراه داشته باشد. جایدهی بتن در شب می تواند این مشکلات را کمتر کند. مشکل دیگر این است که اگر خراشی در کار ایجاد شود خیلی زود آن خراش و شیار متلاشی می شود. اگر تشکیل بافت سطحی تا بعد از تشکیل پوسته لاتکس به تاخیر بیفتد، اغلب در سطح بتن پارگی وترک خوردگی اتفاق می افتد. به ACI548.3R,548.4,222R و بند 4-3-1 مراجعه شود.

رویه های LMC به طور کلی در ساییدگی و محافظت برروی پل ها و عرشه های توقفگاه های پارکینگ و سیستم های ضد رطوبت، تامین زیبایی روی عرشه های عمومی و توقفگاه های پارکینگ کاربرد دارد.

د) رویه های بتنی پلیمری

بتن پلیمری رده ای از مواد مرکب است که شامل گروه وسیعی از ملات ها و بتن می شود. خانواده پلیمرها که اغلب در رویه های بتنی پلیمری استفاده می شوند، اپوکسی ها، پلی استرها و وینیل استرها هستند. ساخت و ترکیب هر یک از ملات های پلیمری مشکل است. بیشتر برای راه حل های ویژه و خاص مناسب هستند. 

رویه های بتن پلیمری معمولاً برای آماده سازی لایه زیرین و تامین دوام و مقاومت سایش سطح اجرا و چسبیده می شوند. آنها ممکن است برای مهیا کردن نفوذپذیری کم در برابر آب، شیمیایی ها و یون کلراید تنظیم شوند. این مواد به جلوگیری از خرابی بتن در دوره های ذوب و انجماد و حمله شیمیایی کمکمی کند. این مواد دارای خصوصیات چسبندگی خوبی برای آماده کردن صحیح لایه زیرین هستند. در پیوندهای کشش و برش، محصول انتخاب شده باید حداقل برشی و کششی معادل لایه زیرین را داشته باشد. بافت سطح بتن می تواند مهیا کننده خصوصیات سطوح مقاومت در برابر لغزش و سر خوردن سطوح در محدودیت های قابل قبول باشد. برای اطلاعات تکمیلی به ACI 548.1R, 548.5R مراجعه شود.

مزیت مهم بتن پلیمری در مقایسه با دیگر سیستم های رویه ای، خصوصیات عمل آوری سریع آنها است. این می تواند حداقل شکستگی و هزینه کنترل ترافیک و اصلاح زمانبندی ترمیم را به همراه داشته باشد. به علاوه، رویه های بتن پلیمری می تواند بدون تجهیزات گران قیمت اجرا شود. عیب آنها این است که باید در سطوح خشک اعمال شوند. کارایی و نرخ عمل آوری آنها بستگی به دمای کاربرد آنها دارد

 (ACI 548.1R, 548.5R). رویه های بتن پلیمری به طور کلی به عنوان رویه فوقانی ضد رطوبت و تامین زیبایی سطوح استفاده می شود.

درمان سطح های بتنی آسیب دیده

درمان سطح

درمان سطح شامل اعمال هر ماده به سطح بتن به قصد محافظت از بتن است. مواد و روند مورد بحث در این بند، همه اجزای مهم سیستم حفاظت است و تنها محدود به اجزایی که تحت برنامه ترمیم ارزیابی می شوند، نیست. تمام شاخص های مورد بحث در بند 7-4 باید با روش مناسبی مطابق با کاربرد آنها، ارزیابی و اقدام شود. اکثر سیستم های محافظتی که برای ترمیم بتن مورد نیاز است حداقل یک یا چند حالت درمان سطحی برای آنها مشخص و بحث شده است.

موارد استفاده

درمان سطح شامل کاربردهای افقی و عمودی است. روش های تخصصی و مواد انتخاب شده باید با کاربردهای خواسته شده سازگار باشند. هدف از درمان سطحی، محدود کردن خوردگی به وسیله ایجاد شرایطی است که باعث کاهش سطح رطوبت موجود و نفوذ کلراید می شود. در درمان سطح اگر چه نتایج متفاوت است اما دارای تاثیر اساسی در آهسته کردن خوردگی میلگردها در آزمایشگاه و برخی عملکرد مناسب در کارگاه است، البته کیفیت مواد و داشتن مهارت نیز ضروری است.

پیشگیری ها

این مهم است که از سازگاری عملکرد مورد نظر، بین مواد ترمیمی و بتن موجود لایه زیرین، اطمینان حاصل کرد. سازگاری مواد در تماس با همدیگر باید ارزیابی شود و به دور از گسیختگی مرتبط با سطح مواد شیمیایی ترمیمی یا در لایه زیرین باشد. آماده سازی های مقتضی سطح باید ایجاد شود. از ایجاد محفظه هایی بین بتن و سطح ترمیم شده جلوگیری شود. از محدودیت های توصیه شده تولید کنندگان پیروی شود.

علاوه بر این، دیگر شاخص هایی که بر سیستم های محافظتی تاثیر دارند نیز ارزیابی شود. برای مثال، مجاور ترمیم سطح، نباید دارای منبعی برای تراوش آب باشد. این مورد ممکن است در مجاورت بناهای ترمیم نشده یا بتن ترمیم شده، پنجره ها، تقاطع دیوارها یا دال ها، پشت بام ها، عرشه ها، تقاطع یا ادامه واتر استاپ ها یا هر مورد اجرایی دیگری که می تواند کاهش عملکرد سیستم آب بند را در برداشته باشد.

 خصوصیات

خصوصیات علاج (درمان)، سطح تاثیر و انتخاب سیستم ها با توجه به موارد و مباحث اشاره شده، در جدول 7-1 آورده شده است. این جدول خلاصه ای از خصوصیاتی است که بر پایه داده ها و نتایج آزمایشگاهی، عملکرد کارگاهی و فرمول های ویژه محصولات به دست آمده است. باید توجه داشت خصوصیات محصولات خاص تنها باید بر پایه عملکرد کارگاهی و نتایج استاندارد شده یا آزمایشات تطبیقی انتخاب شوند. مطالعاتی که به طور مستقیم براساس عملکرد و رعایت جذب آب، دوام در شرایط آب و هوایی مختلف و مقاومت در برابر خوردگی میلگردها که در فصول قبل مورد بحث قرار گرفته باشد.

 الزامات اجرا

اکثر علاج بخشی سطح باید به صورت تمیز، خشک و با لایه زیرین سالم در دمای متوسط و فضایی با شرایط مرطوب و تهویه مطلوب اجرا شود. سطوح نسبتاً زبر برای غضاء های مایع نیاز است. همواره رفع مشکلات و میزان هزینه در رسیدن به شرایط اجرای مناسب در انتخاب سیستم تاثیر داشته است. قبل از اجرای ترمیم سطوح همه بتن های ترمیمی باید اجرا و اجازه، عمل آوری داده شود. برای این منظور طبق نظر اکثر تولید کنندگان حداقل 28 روز دنیا است، اما این زمان ممکن است متفاوت باشد و برای زمان عمل آوری و شرایط کاربرد محصولات خاص با تولید کننده محصول باید مشورت شود. جرئیات اتصالات و درزها، بازشوهای در و پنجره، زهکش ها و جدول ها باید بازبینی و به درستی نصب و اجرا شود. رطوبت در دال ها در زمان کاربرد، دما، وجود آلودگی ها و دیگر عوامل تاثیرگذار در موفقیت آمیز  بودن اجرای سیستم، نقش دارد.

توجه کنید که دودهای مشتعل و مضر ممکن است تولید شود، بنابراین هویه الزامی است. مشخصات ویژه تولید کننده باید شامل الزامات اجرا باشد، همه مقررات حاکم و مرتبط زیست محیطی و ایمنی برای همه تولیدات مورد استفاده در پروژه، باید مطابقت داده شود.

خصوصیات عملکردی

هر سیستم حفاظتی و مواد مورد استفاده در آن خصوصیات خاص خود را دارد. اگر چه ممکن است چندین سیستم برای حفاظت بتن و میلگردهای فولادی مهار شده وجود داشته باشد، اما پارامترهای تعیین کننده پروژه که بیشتر از دیگران مورد نظر و جذاب است قبل از ارزیابی سیستم های موجود باید توسط مشاور تعیین شود. تعیین سیستم باید به نحوی باشد که الزامات پروژه را ارضاء کند. در ادامه بسیاری از خصوصیات ابتدایی سیستم های حفاظتی آورده شده است.

الف) نفوذپذیری آب- مقاومت در برابر جذب آب، شاخص بحرانی در سیستم های محافظتی است. نفوذپذیری آب، مقار آب اندازه گیری شده ای است که می تواند از میان سطح ترمیم شده (علاج بخشی شده- درمان شده) تحت دوره زمانی معین، عبور کند.

ب) نفوذپذیری بخار- کل سطح ترمیم شده باید در برابر آب مقاومت داشته باشد. مخصوصاً بتن باید خشک باشد. اگر بتن جدید ترمیمی روی وجه درونی پی دیوارها یا روی دال های روی زمین جایدهی می شود، انتقال بخار رطوبتی، مقدار بخار آبی است که می تواند از میان سیستم حفاظتی، تحت دوره زمانی معین،‌ عبور کند.

جدول 7-1 : خلاصه ای از علاج بخشی (ترمیم) سطوح

انواع

طبقه بندی عام

ملزومات اجرا

خصوصیات دوام

خصوصیات عملکردی

آسترها

روغن تخم کتان جوشیده اسپری شده تقریباً در دمای 10 درجه سانتی گراد و بالاتر

تمیز، خشک و سطح سالم، مقاومت کم برای پرتو فرابنفش

اصلاح مقاومت در برابر انجماد و ذوب، کاربردهای تکرار شونده مورد نیاز است.

- اندکی تیره کرد بتن

- نباید در ترک ها و پل ها اجرا شود.

آلکیل – الکوکسی- سیلان سیلوکسان

سطح عاری از مواد پیش ترمیم، اسپری شده، برس زده، غلتک خورده- تهویه مورد نیاز است.

مقاومت تفاوت در برابر پرتو فرابنفش در جلوگیری رطوبت از نفوذ در ترک ها

- اصلاح مقاومت در برابر جذب آب و مقاومت در برابر خوردگی مسلح کننده ها

- نباید در ترک پل ها استفاده شود.

متاکریلیت با وزن مولکولی بالا

تمیز، خشک و سطح سالم، اسپری شده، برس زده، غلتک خورده یا شیشه رو شده

اصلاح مقاومت در برابر انجماد و ذوب- کاهش نفوذ نمک- کاهش نرخ خوردگی

- آب بند کردن ترک ها

پوشش ها

اپوکسی

یورتان یا غشاء نئوپرن/سیستم پوشش درجه یک اپوکسی- آسفالت لاستیکی سیستم پوشش درجه یک غشاء یورتان/سیستم درجه یک پوشش یورتان

تمیز، خشک و سطح سالم، اسپری شده، برس زده، غلتک خورده یا شیشه رو شده- تقریباً 10 درجه سانتی گراد یا بیشتر- تهویه مورد نیاز- معمولاً تراز کردن سطح مورد نیاز است.

به طور کلی اصلاح مقاومت در برابر انجماد و ذوب- کم تا خوب مقاومت در برابر سایش مقاومت متفاوت در برابر پرتو فرابنفش

- مقاومت خوب در برابر جذب آب

- مقاومت ناشناخته در برابر خوردگی مسلح کننده

- ترک های کوچک پل ها

رویه ها

بتن

بتن پلیمری

بتن پلیمری اصلاح شده

تمیز، سالم (بی عیب) و زبر کردن سطح اجرا با ماشین یا دست- به طور کلی بالای نقطه بخ بندان- ممکن است تهویه نیاز باشد.

اصلاح مقاومت در برابر دوره انجاد و ذوب و مقاومت عالی در برابر سایش

- اضافه کردن وزن پرداخت کاری با امکان شکل دادن معماری

- حفاظت سازه های بتنی و مسلح کننده ها

- اصلاح ظرفیت سازه ای

ج)‌ مقاومتدر برابر خوردگی مسلح کننده ها، نفوذ پذیری آب و بخار خصوصیات تعیین شده ای است که قبلاً  به طور غیر مستقیم برای مقاومت در برابر خوردگی مسلح کننده ها اندازه گیری می شد. نفوذپذیری مواد شیمیایی یا محلول های نمک از میان بتن احتمالاً سبب خورده شدن بخشی از میلگردهای فولادی

می شود. دلیل پیشگیرانه آن، افزایش مقاومت در برابر خوردگی مسلح کننده ها با مهیا شدن شرایط محیطی در معرض خوردگی، کمتر است. اسناد مطالعات سیستم های حفاظتی مختلف در برابر مقاومت خوردگی، موجود است.

د) ترک در محل بست ها. نفوذ رطوبت از میان ترک ها می تواند باعث عدم تحقق هدف ترمیم سطوح و اجازه دادن به خوردگی قسمت هایی از میلگردها شود. سیستم حفاظتی باید شامل ترمیم صحیح ترک ها باشد که می تواند شامل لکه گیری برای جلوگیری از ورود آب آلوده یا دیگر مایعات به داخل لایه زیرین بتن، باشد. محصولات ترمیم سطح که در بند 7-5-2 مطرح شد، دارای توانایی متفاوتی در ترک های در محل بست هستند. برخی محصولات که توانایی دارند برای پرکردن ترک های کوچ اند، اما برای ترک های موثر بست ها مناسب نیستند. محصولات مطمئنی برای بست های کوچک، ترک های موثر با جرئیات صحیح، فرموله شده اند. ظرفیت محصولات انتخاب شده برای ترک های بست باید به طور دقیق بررسی و مرور شود. روش های تکمیلی در داخل سیستم های حفاظتی برای ترمیم، می تواند  ترکیب شود.

در قسمت های دیگری از این کتاب درخصوص روش های تخصصی ترمیم ترک، بحث شده است. داده های حاصل از مطالعات کارگاهی باید با دقت بررسی شود، زیرا این مطالعات، راهنمایی اولیه درخصوص ترک نخوردن نمونه هایی است که در معرض شرایط مشابه اقلیمی قرار گرفته است.

هـ) خصوصیات کشسانی- ظرفیت درازشدگی مواد و ترک های کوچک بست ها باتوجه به تغییرات در عرض ترک ها،‌معیاری برای امکان انتخاب است.

و) مقاومت در برابر سر خوردن و لغزش- مقاومت در برابر سرخوردن و لغزش معیارهایی هستند که جزء خصوصیات اصطکاکی سطح بتن، محسوب می شوند. رسوخ کننده ها تاثیری در مقاومت سر خوردن ندارند، زیرا آنها موضعی هستند یا در زیر سطح به کار نمی روند. آنها تحت ساییدگی در کل سطح بتن هستند. آسترهای سطح و پوشش دهنده های ساختمانی بالا ممکن است سطحی با مقاومت لغزشی کم داشته باشند، در حقیقت سیستم های غشایی با سنگدانه های مهار شده و رویه هایی که دارای سختی سطحی هستند مقاومت بیشتری در برابر لغزش دارند. به جدول 7-1 مراجعه شود.

ز) ظاهر- اغلب ترمیم کننده های سطح، ظاهر بتن را تغییر می دهند. برخی سیستم ها می توانند تطابق بین بتن اصلی و ترمیمی داشته باشند که می تواند مزیت آنها باشد.

ح) مقاومت در برابر کربناسیون- بتن های کربناته، با از دست دادن توانایی محافظت از میلگردهای مهار شده از خوردگی، همراه هستند.

و) خصوصیات زیستی محطی- هر منطقه یا کشوری دارای حد قابل قبول برای شرایط محیط زیستی است.

7-5-2 طبقه بندی ترمیم (درمان یا علاج) سطوح

طبقه بندی ترمیم سطوح مورد بحث در این بند معمولاً برای ترمیم بتن و محافظت در برابر خوردگی میلگردها استفاده می شود، زیرا مقدار زیادی از محصولات یا ترکیبات محصولات یا روش های تخصصی، امکان پوشش همه آنها را می دهد. به علاوه، محصولات روش های جدید محافظت بتن، دائماً پیشرفت

می کنند و در داخل بازار معرفی می شوند. ترمیم سطح در قالب مشخصات فنی کلی در زیر گروه بندی شده است.

آسترهای نفوذی، آسترهای سطحی، پوشش ساخت بالا، غشاء ها (پوسته ها) و رویه ها هزینه ترمیم سطوح مختلف بسیار زیاد است. زمانی در هزینه ها صرفه جویی می شود که تولید کننده و اجرا کننده پروژه توانمند باشند.

7-5-2-1 آسترهای نفوذی

الف) تشریح. آسترهای نفوذی موادی هستند که در روی لایه زیرین بتنی کاربرد دارند. عمق نفوذ آنها نسبت به نوع محصول و یا خصوصیات بتن و نحوه اجرای آستر متفاوت است.

عمق نفوذ به وسیله اندازه مولکول آسترها و اندازه منافذ سازه در بتن تعیین می شود. این مورد در صورتی که تعیین عمق نفوذ مورد نظر باشد، مخصوصاً برای سطوح تحت سایش، تعیین می شود و این معیار برای آسترها اهمیتی ندارد.

این آسترها برای حفاظت از آب یا سخت کننده سطوح فرموله شده اند. نفوذ کننده نباید قابلیت ترک بست داشته باشد.

خصوصیات آب گریزی ممکن است با برخی از این محصولات ایجاد و باعث کاهش نفوذ رطوبت به داخل ترک های نازک شود. محصولات در این طبقه بندی به طور کلی نباید باعث تغییر ظاهر سطح بتن شوند، اگر چه برخی تغییرات اندک در رنگ ایجاد می شود. ترمیم ها، ترک ها و دیگر نقیصه های روی سطح به وسیله نفوذ کننده ها پوشیده نمی شوند. این آسترها شامل روغن کتان جوشیده، سیلوکسان ها، اپوکسی ها، منیزیم و فلوئورسیلیکات روی و متاکریلیت با وزن مولکولی بالا می باشند اما آسترها محدود به موارد بالا نیستند. اپوکسی ها تنها برای نفوذ آهسته به داخل بتن ترکیب بندی شده اند.

ب)‌کاربردها و محدودیت ها. آسترهای نفوذی ممکن است با غلتک یا اسپری برای لایه زیرین بتن اعمال شوند. آماده سازی صحیح سطح و شناخت حساسیت آسترهای نفوذی به آلودگی ها برای موفقیت در کاربرد آسترهای اعمال شده در لایه زیرین، مهم است. پرتو فرابنفش، ساییدگی و مقاومت سایش آسترها در مقایسه با پوشش یا سیستم غشایی، خوب هستند.

آسترهای نفوذی در پی های جدید یا ترک های موجود اعمال نمی شوند. برخی از این محصولات برپایه حلال ها و برخی برپایه آب هستند. البته محصولاتی که برپایه حلال هستند، ممکن است مشکلاتی، با برخی از مقررات مرتبط،‌داشته باشند.

7-5-2-2 بازدارنده های خوردگی که به سطح اعمال می شوند

استفاده از این بازدارنده های خوردگی، در ترمیم بتن، ابتدا در اوایل سال 1990 معرفی شد. بهره گیری از، بازدارنده های خوردگی برای کاهش نرخ خوردگی است. تاثیر و پیش بینی عمر این مواد نامشخص است و بست به انواع مختلف بازدارنده ها، ملاحظات مختلف احتمالی براساس خصوصیات بتن و شرایط کارگاه، متفاوت است. کاربرها (استفاده کننده ها) گستره وسیعی از گزارشات مبنی بر تاثیرات و پارامترهای مرتبط با موفقیت در استفاده از مواد هر تولید کننده،‌توصیه های استفاده ننده ها، نرخ های کاربرد، محدودیت ها، تاثیرات قابل پیش بینی و روش های بررسی و مشاهده، می باشد.

7-5-2-3 آسترهای سطحی

الف) تشریح. به طور کلی آسترهای سطحی از ضخامت mm25/0 یا کمتر تولید و برروی سطح بتن اجرا و چسبیده می شوند. پوسته نازک خشکی از آسترها و رنگ های سطوح در محدوده ای از ضخامت mm03/0 تا 25/0 می باشند. این محصولات رنگدانه یا رنگی طبیعی دارند و برخی از آنها هم شفاف اند و ظاهری شیشه ای یا جلادار دارند. گاهی تغییرات محسوسی در بافت سطوح به وجود می آید و اغلب آسیب های سطح را معمولاً از میان خود، انعکاس و بازتاب می دهد. آسترهای سطحی قابلیت ترک- بست مهمی ندارند، اگر چه آبگریزی طبیعی برخی از این محصولات ممکن است کاهش نفوذ رطوبت به داخل ترک های نازک را به همراه داشته باشد. به علاوه برخی از این محصولات ممکن است ترک های تاخیری را پر کنند و کاهش نفوذ رطوبت از میان این ترک ها را سبب شوند.

محصولات شامل، اپوکسی ها، پلی یورتان ها HMWM، سیلوکسان ها، سیلان ها، یورتان های عمل آوری شده مرطوب و رزین های اکریلیک اند و رنگ های دقیق، خواه پایه روغنی، خواه پایه لاتکس (از قبیل استایرن بوتادین، پلی وینیل، اکریلیک یا ترکیبی از آنها دارند.) ‌با پلیمرهای معلق در آب، اگر ضخامتی کمتر از mm25/0 داشته باشند، در این طبقه بندی قرار می گیرند.

ب) کاربردها (موارد استفاده). محصولات در این طبقه بندی، دارای توانایی کاهش نفوذ آب، کلرید و حمله مواد شیمیایی ملایم هستند. همچنین ممکن است با انتقال بخار آب همراه باشند.

ج) چگونگی اعمال و محدودیت ها. مواد ممکن است با برس، غلتک، یا اسپری اعمال شوند. حامل های شیمیایی در داخل برخی از محصولات ممکن است باعث محدودیت هایی در کاربرد آنها شود. تولید کننده ها توصیه های ایمنی را باید انجام دهند. آسترهای سطح، در کل، باعث کاهش مقاومت در برابر لغزش

می شوند. آنها در ترک های موثر پل ها اجرا نمی شوند. بسیاری از این محصولات تحت تاثیر پرتو فرابنفش و سایش سطح هستند.

برخی از این محصولات نسبت به حلال آنها کار می کنند و ممکن است با مقررات مرتبط مشکل داشته باشند. هیچ فرمولی که در سال های عمر بهره برداری مطابق با مقررات مرتبط باشد،‌وجود ندارد.

7-5-2-4 پوشش های با سطح بالای ساخت

الف) تشریح. این پوشش ها موادی هستند که با ضخامت خشک بیشتر از mm250/ و کمتر از mm75/0 برای سطوح بتنی اعمال می شوند. پوشش های با کیفیت بالا می تواند جایگزین ظاهر سطح شوند. ممکن است رنگدانه ای باشند و بخشی از لکه های سطح بتن را بپوشانند.

محصولات پایه پلیمری شامل، آکریلیک، الکیدها، کو پلیمرهای استایرن بوتادین، وینیل استرها، لاستیک های کلری، یورتان ها، سیلیکون ها، پلی استرها، پلی یورتان ها، پلی یورها و اپوکسی ها می باشند، البته محدود به این مواد نیستند.

ب) موارد استفاده. همه مواد اشاره شده برای سیستم های مانع و حفاظتی و یا حتی زینتی استفاده

می شوند. برخی محصولات در این طبقه بندی ممکن است برای استفاده در مقابل حرکت باد و بوران، نمک ها و مواد شیمیایی مناسب باشند.

ج) ‌کاربردها و محدودیت ها. این محصولات ممکن است با برس، غلتک یا اسپری اعمال شوند. همچنین برای شرایط محیطی، مقاومت پوششی در برابر مواد شیمیایی ملایم (نمک ها، گریس، روغن و شوینده ها) مهم است. برای کاربرد در شرایط محیطی بیرونی پوشش ها باید در مقابل اکسید شدن و پرتو فرابنفش و پرتوهای دیگر مقاوم باشد. در استفاده از آنها در کف سازی ها، مقاوم در برابر سایش، سوراخ شدگی و مواد شیمیایی با اثر متوسط (نمک ها، گریس، روغن و شوینده ها) مهم است.

علاوه بر این دوام مواد پوشش دهنده، برای چسبندگی بین پوشش و لایه زیرین بتن باید دست نخورده باقی بماند. اگر پوشش ها در برابر بخار آب نفوذ پذیر باشند، ممکن است آب در داخل محل اتصال پوشش به بتن ذخیره شود و چسبندگی را از بین ببرد.

رزین های اپوکسی معمولاً مواد ترمیمی دارای چسبندگی خوب و خصوصیات دوام مطلوب هستند. رزین ها می توانند با ماسه برای اصلاح سایش و مقاومت در برابر لغزش مخلوط شوند. وقتی در کاربردهای افقی استفاده می شوند، برخی پوشش های با کیفیت بالا، شامل اپوکسی ها بدون سنگدانه اند و در صورت وجود رطوبت سطوحی لغزنده داشته باشند، برای پیاده روها و محل حمل و نقل مناسب نیستند. پوشش با سطح ارتجاعی بالا در ترک های موثر بست اجرا نمی شوند، اما ممکن است برای پر کردن ترک های کوچک مطلوب باشند. این محصولات دارای خاصیت ساییدگی بهتر از سیستم های نازکتر هستند.

پوشش ها به دلیل کاهش خوردگی مسلح کننده در کارهای ترمیمی به سازه های ضد آب و مقاوم در برابر حمله شیمیایی نیاز دارند. اگر انتخاب مواد حفاظتی بر روی دیوارهای بیرونی و دال های روی زمین باشد، قابلیت مکش مهمترین شاخص است. این پوشش های با سطح بالای ساخت برای استفاده در سیستم های زینتی با سرعت بالایی ترکیب بندی می شوند، در صورتی که در همان زمان محافظت مناسبی برای حفاظت در برابر رطوبت ایجاد می کنند.

برخی از این محصولات برپایه حلال ها هستند. آنها مطابق با مقررات مرتبط نیستند، به ویژه آنهایی که دارای ترکیب بندی قدیم اند. از ترکیب بندی جدید این محصولات هنوز سال های زیادی بهره برداری نشده است.

غشاء ها

الف) تشریح. سیستم های غشایی، با ضخامت های بیشتر از mm7/0 و کمتر از mm6 برای ترمیم سطوح بتن اعمال می شوند. آنها ممکن است کاملاً یا نسبتاً چسبیده شوند، یا به سطوح بتنی نچسبند. این محصولات می توانند به طور چشمگیری جایگزین ظاهری و پوشش دهنده لکه های در سطح بتن باشند. غشاء های کشسان (الاستیک) در این گروه به خوبی پوشش می دهند.

سیستم های غشایی کشسان ضخامت مناسب و انعطاف پذیری برای پل های کم عرض، ترک های ناموثر با عرض های مختلف دارند. برخی سیستم های مورد نیاز که ترک های mm025/0 تا mm375/0 دارند باید قبل از کاربرد غشاء جمع و عایق شوند. غشاءهای الاستومری معمولاً خاکستری یا سیاه اند، اما برخی تولید کننده ها پیشنهاد تولید با چندین رنگ دیگر را نیز می دهند. برخی گرایش به کم رنگ شدن دارند، به ویژه وقتی در معرض پرتو فرابنفش باشند. به ACI 362.1R و ACI 350.1R مراجعه شود.

برخی از این محصولات شامل، یورتان ها، اکریلیک ها،‌اپوکسی ها، نئوپرن ها،‌ سیمان، بتن پلیمری و محصولات آسفالتی هستند، اما آ»ها به این مواد محدود نیستند.

ب) موارد استفاده. محصولات در این طبقه بندی در محافظت،‌آب بند کردن یا در محل های حمل و نقل یا سیستم های پیاده رو استفاده می شوند. برخی از ترکیب بندی آنها برای استفاده در سیستم های ضد آب مناسب اند.

ج) محدودیت ها و محل کارها. این محصولات وقتی به شکل مایع هستند، ممکن است با اسپری، غلتک، ماله کشی و یا برس زدن اعمال شوند. ورقه های پیش ساخته عایق شده در لبه های غشاء های ضد آب اجرا می شوند. اغلب غشاء ها به دلیل مقاومت در برابر جذب آب و ترک های موثر یا غیر موثر

(کمتر از mm25/0) پل های کوک به کار می روند. غشاء های با ملات یورتان سخت یا ملات اپوکسی پوشش خوب و مقاومی در برابر لغزش و سایش ترافیکی از خود نشان می دهند. نگهداری مستمر غشاءها در معرض شرایط محیطی در سازه های پارکینگ، ممکن است در شیب ها و پیچ ها، محل ورود و خروج، مورد نیاز باشد. سطوح شن دار برخی غشاءها پوشش های خوبی برای مقاومت در برابر سایش و لغزش که مشکل تمیز و پاک شدن دارند، مهیا می کند.

آزمون های اندازه گیری خصوصیات عملکردی غشاءهای الاستومری، به ویژه ترافیک سیستم های غشایی عرشه پل ها تحت ترافیک، کاملاً محدود شده اند. تولید کننده ها معمولاً فهرست متفاوتی از نتایج آزمون های غیر استاندارد دارند که آنها را تحت شرایط آزمایشگاهی، هدایت می کند.

نتایج آزمون های استاندارد شده از آزمایشگاه های مستقل، برای سیستم های غشایی تحت ترافیک باید در مورد خصوصیات کلیدی عملکردی از قبیل نفوذ پذیری، کش آمدگی، مقاومت کششی، مقاومت پارگی، چسبندگی، مدل کشسانی، مقاومت در برابر سایش، انعطاف پذیری در دمای پایین و انتقال بخار آب، مقایسه شود.

 رویه ها- کلیات

الف) تشریح. رویه ها در ضخامتی از mm6 یا بیشتر تولید می شوند که می تواند چسبیده یا غیرچسبیده به سطح بتن باشد. برخی محصولات شامل بتن پلیمری، بتن سیمان- پرتلندی، اپوکسی ها، پلی استرها و بتن پلیمری اصلاح شده هستند،‌ اما تنها به این موارد محدود نیستند. رویه ها باعث تغییرات ظاهری، بافت و تراز سطح بتن اصلی می شوند. رویه های ضخیم می تواند برای اصلاح خصوصیات زهکشی سطوح فوقانی دال های بتنی، استفاده شود. رویه ها ممکن است در ترک های ناموثر (منتقل شونده) پل ها به کار روند. ترک های موثر ممکن است باز از میان رویه ها منعکس شوند، بجز در مواردی که با جزئیات صحیح اجرا شوند. رویه ها با انتخاب رنگ ها و پرداخت کاری های مختلف پیشنهاد می شوند.

ب) موارد استفاده. رویه ها در لایه های رویی و به طور کلی برای محافظت در برابر نفوذ آب و یون های کلراید استفاده می شوند. همچنین رویه ها مهیا کننده مقاومت در برابر سایش اند و ممکن است برای تامین زیبایی به کار روند (برای اطلاعات و جزئیات بیشتر به ACI 222R,345R,354R,3546R 548.5R,548.4 مراجعه شود).

ج) محدودیت ها و کاربرد. رویه ها ممکن است با ماله کشی، شمشه کشی، و اسپری جایدهی شوند و یا در یک لایه های بزرگتری در داخل سطح بتن اجرا شوند. رویه ها به طور مرکب با سازه موجود اجرا می شوند. مسلح کننده های تکمیلی، از قبیل سیم های جوش شده کارخانه ای و مسلح کننده های الیافی و فولادی می توانند اضافه شود.

برای اجرای صحیح رویه ها، سطح پیوند باید تمیز، سالم و مناسب باشد. حباب،‌گرد و غبار و خس و خاشاک با عملیات آماده سازی سطوح باید برداشته شوند.

ترک خوردگی مشکلی است که در برخی رویه های تحت تضمین چسبندگی، به وجود می آید. ترک های موجود می تواند از میان رویه ها منعکس شود. برخی رویه های چسبناک و یا حتی رویه های نچسب به منظور رفع مشکل باید در این مکان ها و موقعیت ها استفاده شوند.

در دال های روی زمین در آب و هواهای سرد و یخبندان هرگز نباید به رویه ها یا پوشش ها بخار هوا یا گازها برسد. موانع غیر متخلخل باعث عبور رطوبت از لایه زیرین یا خاکریزی های جمع شده زیر یا پشت سر آن می شود. همچنین اشباع شدید یا خرابی بتن در دوره های انجماد و ذوب می شود.

رویه های سیمانی نازک برای ترک های جمع شدگی پلاستیک مستعد هستند، زیرا نسبت سطح به حجم، بالا باعث افزایش سریع بخار شدن تحت شرایط خشک شدگی از قبیل رطوبت نسبی کم و باد می شود. همچنین به دلیل این که بتن ها معمولاً دارای w/c کم هستند، آنها آب انداختگی کمی نسبت به آب بخار شده دارند و بدیهی است که میزان آب جایگزین شده آنها از آب انداختگی کمتر است. وقتی رویه ها جایدهی می شوند باید شرایط محیطی قابل پیش بینی تعیین شود و اجرای رویه ها باید در صبح زود یا در شب انجام شود. لازم است که شرایط ناشی از خشک شدن به طور کلی پرهیز کرد.

در لایه های چسبناک، ترک خوردگی را حداقل یک دلیل از چهار دلیل زیر می دانند : 1. شکست ناشی از عملیات پرداخت کاری دیر از موعد، 2. جمع شدگی پلاستیک ناشی از خشک شدن بیش از حد، 3. تکان خوردن عرشه و رویه ناشی از دماهای متفاوت و یا جمع شدگی ناشی از خشک شدن، 4. ترک های موجود منعکس شده از میان رویه. برای اطلاعات ترک خوردگی به ACI 224 مراجعه شود.

آزمایش کردن در حمل بتن باید قبل از آماده سازی سطح برای تعیین مدول گسیختگی بتن انجام شود و بعد از اینکه رویه ها کامل شد، مقاومت چسبندگی تعیین شود. آزمون کشش مستقیم که در ACI 503R پیوست A تشریح شده است، مشخص شود.

از بین رفتن میلگردهای درون بتن راهکارها و عوامل

از بین رفتن میلگردهای فولادی، عامل اصلی پدید آمدن خوردگی است و معمولاً در دیوارها یا ستون ها، دال ها با ضخامت های متفاوت، لب میلگردها در طول بیرونی دال ها، میلگردهای قلاب شده عمودی بتن ها در لبه بیرونی (اگر خیلی نزدیک به سطح جایدهی شده باشند) اتفاق می افتد. برنامه ترمیم باید به منظور کمبود پوشش روی میلگردها تهیه شود. این ترمیم ها بیرون از ساختمان در جای مناسبی اجرا می شود. پوشش ها به عنوان مانعی در روی میلگرد فولادی یا سطح بتن، با ترکیب با دیگر روش ها، مهیا کننده محافظت تکمیلی در برابر خوردگی است. همچنین حفاظت کاتدیک، بیرون کشیدن کلراید و اضافه کردن بازدارنده های خوردگی در مواد ترمیم می تواند برای جلوگیری یا تاخیر انداختن خوردگی در آینده مفید باشد.

 نفوذ آب

آب ممکن است با فشار هیدرولیک، فشار بخار آب، عمل مویینگی، ضربه باد و باران و غیره، به داخل بتن نفوذ کند. ترک ها، چگالی بتن، کمبود حباب هوای داده شده، نقص سازه ای و یا طراحی نامناسب اتثالات و درزها در مشارکت انتقال رطوبت نقش دارند. نفوذ آب به داخل بتن سبب مشارکت در خوردگی  میلگردها، آسیب در انجماد و ذوب، نشت در داخل سازه و یا سطح اشغال شده زیر عرشه ها، و امکان آسیب سازه ای می شود. طراحی صحیح سیستم حفاظتی باید برای تمامی این موضوعات، مشخص باشد.

کربناسیون

کربناسیون کاهش حفاظت در برابر قلیایی های بتن است که با جذب دیوکسیدکربن و رطوبت سبب

می شود. در بتن های معمولی، میلگردهای فولادی با قلیاییت زیاد بتن اطراف خود معمولاً با pH محیطی بالای 12،‌محافظت می شوند. معمولاً پوشش دادن با لایه ای از اکسید در دور میلگردهای فولادی به عنوان پوشش محافظتی عمل می کند. پوشش اکسید با قلیاییت بالا به جلوگیری از خوردگی طولانی مدت میلگردهای فولادی، کمک می کند. وقتی کربناسیون اتفاق می افتد که فلیاییت افت کند، مثلاً pH کمتر از 10 می شود. بنابراین میلگردهای فولادی مهارشده در معرض خوردگی قرار می گیرند، زیرا اتفاق افتادن کربناسیون از وجه درونی بتن، هر میلگرد نزدیک به سطح بیرونی و بدون محافظت در برابر خوردگی را تحت تاثیر کربناسیون قرار می دهد. پوشش ها مانعی برای محافظت در برابر ایجاد کربناسیون در آینده و در جایی که بتن پوشش مناسب ندارد، مهیا می کند. بسیاری از این پوشش ها موانع جدیدی اند و هیچ گونه داده از عملکرد کارگاهی آنها موجود نیست. هر پوشش دهنده باید به طور دقیق قبل از استفاده، ارزیابی شود. کارفرما باید از این محدودیت ها آگاهی داشته باشد و رضایت کتبی قبل از استفاده اخذ شود. دیگر سیستم های موجود برای حفاظت مجدد از میلگردهای فولادی در بتن های کربناته شامل استفاده از سیستم های حفاظت کاتدیک یا قلیایی کردن مجدد بتن است.

حلقه آندیک (اثر هالو)

در بسیاری پروژه های ترمیم بتن، موقعیتی به وجود می آید که میلگردها از بتن اصلی به داخل ملات ترمیمی یا بتن جدید امتداد می یابند. خیلی اوقات، به سبب خوردگی تسریع شده، گسیختگی میلگردها در بتن اصلی، عیناً آن طرف ترمیم اتفاق می افتد. معمولاً خرابی بتن در اطراف لکه گیری های ترمیم جدید به دلیل تقابل با مواد با کیفیت خوب، مهارت و روش های استفاده شده است.

این مورد معمولاً به حلقه آندیک یا تاثیر هالو ارجاع می شود. این مورد معمولاً اتفاق می افتد، زیرا شرایطی که منجر به افزایش اختلاف پتانسیل الکتریکی در خط پیوند (چسبیدن) بین بتن جدید و اصلی می شود، مهیاست. خوردگی در آن معمولاً در بتن اصلی اتفاق می افتد و الکترون ها جذب بخش کاتدیک میلگردها در مواد ترمیمی آلوده نشده، می شوند. زنگ زدن منجر به ورقه ورقه شدن بتن ناشی از نیروهای داخلی بزرگی است که در سطح میلگردها افزایش یافته است. شایان ذکر است که در حضور کلراید این روند تسریع می شود.

این مشکل با کمک آسترها یا پوشش های مانع حل می شود. در واقع تاحدی جریان آن آهسته می شود، اما کاملاً متوقف نمی شود. پوشش های مانع روی میلگردهای مسلح کننده، از قبیل اپوکسی ها، دو غاب های لاتکس، یا یا پوشش های روی- غلیظ، می تواند بازدارنده فعالیت های خوردگی شوند. این موارد برای کاهش این تاثیرات و مشکلات کارگاهی موثر است. حفاظت کاتدیک و حذف کلراید راه حل هایی است که باید در جاهایی که از لحاظ اقتصادی این امکان وجود دارد، مورد ملاحظه قرار گیرد. اخیراً در چندین پروژه از محرک های آندی (قطب مثبت) برای کاهش خوردگی در اطراف لکه گیری ها و رویه های بتنی استفاده شده است (به بند 7-7-4 مراجعه شود)

ترک ها

همه برنامه های ترمیم بتنی و سیستم های حفاظتی باید برای رفع و عملکرد صحیح در ترمیم ترک ها مشخص شود. نفوذ آب به داخل ترک ها منجر به خوردگی و مشکلاتی در دوره های انجماد و ذوب شدن در اقلیم سرد می شود.

تنها بعد از تعیین دلایل پدید آمدن و اتفاق افتادن ترک ها می توان روش های تخصصی صحیح ترمیم را پیشنهاد داد. در ترک های سازه ای تخمین مجدد انتقال بار در سرتاسر ترک نیاز است. معمولاً ترکیبات تزریقی اپوکسی برای اطمینان یک ترمیم مفید است.

ترک های فعال، به ویژه ترک های ناشی از تغییرات دمایی در شرایط محیطی، برای اجازه دادن به جابه جایی های آینده باید ترمیم شوند. روش هایتخصصی مانند بتونه کاری، گروت شیمیایی، پوشش های الاستومری و اپوکسی های با قابلیت کشسانی بالا مافظت مطلوبی از ترک های موثر می کنند.

ترمیم ترک های فعال، در شرایط محیطی در معرض هوا، مشکل است. بیشتر موادی که برای ترمیم ترک ها استفاده می شوند به دما حساس اند و نمی توانند در دمای کمتر از 4 درجه سانتی گراد اجرا شوند. این دما به طور معمول درخصوص حداقل دما توسط کلینیک بتن ایران برای ترمیم ترک ها توصیه شده است. اگر چه این تسهیل در اجرای مواد ترمیمی، درخصوص ترک های فعال ناشی از دماهای متفاوت برای بسته شدن در هواهای گرم است. ترک هایی که زمستان باز شده در تابستان بسته می شوند. هم پیمانکار و هم مشاور باید قبل از شروع ترمیم مواظب باشد و اگر امکان پذیر بود،‌ بازرسی از سازه باید در هوای سرد صورت پذیرد (ACI 224.1R). همچنین باید ترمیم ها وقتی که ترک ها در حدود عرض حداکثر هستند انجام شود، زیرا در ترمیم ترک های فعال مواد با بیشترین قابلیت انعطاف پذیری  استفاده می شود و اجرا در فشار بهتر از کشش است.

حمله شیمیایی کلراید

نفوذ مواد شیمیایی با محلول نمک به داخل بتن در خوردگی فولاد مهار شده مشارکت دارد. به علاوه، حمله شیمیایی، شامل اسیدها، قلیایی ها و سولفات ها، دارای تاثیرات زیان آوری برروی بتن است. سیستم های حفاظتی به طور معمول به دلیل ایجاد مانع به سبب حداقل کردن نفوذ مواد شیمیایی به داخل بتن استفاده می شوند. این مسئله در ACI 515.1R به طور کامل بحث شده است و خلاصه ای از تاثیرات متنوع مواد برروی بتن تهیه شده است. همچنین به انجمن بین المللی سیمان پرتلند نیز در این خصوص اطلاعات دقیقی ارائه کرده است.

سایش سطح

سایش سطح بتن به طور کلی در سدها،‌سرریزهاو دیگر سازه های آبی صورت می گیرد. به علاوه برروی عرشه پل ها،‌شیب ها، عرشه پارکینگ، کف های صنعتی و دیگر سازه هایی که تحت ترافیک هستند، اهمیت دارند. همچنین معمولاً با شدت کمتری در ساختمان هایی که در معرض باران اسیدی و شرایط آب و هوایی شدید هستند،‌اتفاق می افتد. رویه های بتنی، سخت کننده های سطح، استرها، یا دیگر روش ها، اغلب به دلیل محافظت از این سطوح، بعد از تکمیل ترمیم های مورد نیاز استفاده می شوند.

مفهوم سیستم ها

وقتی که سیستم ها محافظتی انتخاب می شود،‌ همه شاخص های تاثیرگذار در عملکرد آن سیستم ها در سازه احتیاج به ملاحظه و بررسی کامل دارد و نباید فقطیک جزء یا خاصیت منحصر به فرد مورد توجه قرار گیرد. این دیدگاه در ACI 515.1R مطرح شده است. برخی از شاخص هایی که باید مورد ملاحظه قرار گیرد در زیر آورده شده است :

مواد حفاظتی
مواد حفاظتی سطح مشترک برای سطوح بتنی
بتن های با ضخامت mm40 (سطح بتن)
بتن های با ضخامت بیشتر از mm40
ملاحظات سازه ای
ملاحظات سازه ای در حین اجرا (جایدهی میلگردها)
اعضای بتنی در معرض عوامل محیطی
پایداری شمع های بتنی (اگر نیاز باشد)
فشار آب های زیرزمینی (آگر نیاز باشد)
اثر در معرض قرار گرفتن عوامل محیطی (اگر نیاز باشد)
قرار گرفتن در سایش، فرسایش و کاویتاسیون

آماده سازی سطح بتن و الزامات اجرایی ترمیم بتن

اطمینان از شرایط پایداری باید قبل از انتخاب و اجرای سیستم های محافظتی حاصل شود. آماده سازی سطح یکی از مهمترین آنهاست.

اجرای ترمیم های بتنی

ترمیم های بتنی، قبل از کاربرد سیستم های حفاظتی باید کامل و نگهداری شود (معمولاً 28 روز). نکته : کلینیک بتن ایران ادعا می کند که می تواند اجرا سطوح مرطوب را به میزان قابل ملاحظه ای در زمانی کمتر از 28 روز انجام دهد. این ادعا باید با آزمون هایی بررسی و مورد قبول پیمانکار واقع شود.

آماده سازی سطوح

سطح کار باید برای اجرای کار ترمیم، خشک و مناسب (بی عیب) و مطابق الزامات کلینیک بتن ایران و مشاور آماده شود. تمامی موارد آلوده شامل مواد اضافی موجود، که منجر به چسبندگی ضعیف پوشش یا محدودیت در نفوذ آستر (بتونه) می شود، برداشته می شود. روش های مورد قبول در این خصوص شامل تیغ زنی ، برس زنی یا سمباده زنی، بهره گیری از مواد منفجره، ساچمه زنی و تمیز کردن با شعله، است. خس و خاشاک و گردوغبار ناشی از آماده سازی سطوح باید قبل از اعمال لایه ترمیمی سطوح برداشته شود.

ACI 515.1R و ICRI راهنمایی برای آماده سازی لایه زیرین بتن است که می تواند استاندارد قابل قبولی برای برخی سیستم هایحفاظتی باشد.

شرایط سطوح برای اجرای غشاءهای مایع و دیگر پوشش ها

سطوح باید برای اجرای اغلب غشاءهای مایع و دیگر پوشش های نازک، نسبتاً نرم باشد (ICIRI 03732). اغلب محصولات مایع اجرا شده برای پنهان کردن نقص و عیب انتخاب نمی شوند، اگر چه نحوه و شرایط ماله کشی مواد می تواند برخی اوقات به کار رود. این می تواند مبحثی برای اعضا در معرض یا پوشش در جاهایی که زیبایی مدنظر است، باشد. باید آماده سازی صحیح سطوح که توسط کلینیک بتن ایران تعریف می شود، شامل ترمیم لایهلایه شدن های نازک، از بین رفتن سطح، بیرون زدگی سنگدانه ها، ساییدن سطوح ناصاف، یا عملیات بهبود و هر نقص دیگر برای رسیدن به عملکرد صحیح و مورد نیاز محصول تولید شده، اجرا شود.

 پاکیزگی و کیفیت سطوح

کیفیت سطح بتن باید قبل از اجرای غشاء های مایع،‌بررسی شود. سطوح باید عاری از آلودگی ها باشد، زیرا به عملکرد سیستم های محافظتی آسیب می رساند. باید دارای مقاومت کافی، pH سازگار با محصول در حال اجرا و خصوصیات مورد نیاز برای سیستم های حفاظتی باشد. برای بررسی بیشتر و آزمون های معمول مورد استفاده جهت بررسی سطح کیفیت سطوح به ACI 515R مراجعه شود.

کلینیک بتن ایران به عنوان تولید کننده غشاء باید برای تصدیق معیارها و استانداردها جهانی مشورت کند. همچنین باید از دادن تضمین جلوگیری شود. تایید آماده شدن سطح باید به وسیله کلینیک بتن ایران یا نماینده او به طور کتبی قبل از انجام کار صورت گیرد.

الزامات تهویه

در انتخاب مواد، شرایط تهویه و رطوبت باید مورد ملاحظه قرار گیرد، همچنین کاربرد صحیح مواد و عمل آوری مناسب آنها باید با ایمنی کامل انجام شود و مطابق آیین نامه ها و الزامات کلینیک بتن ایران باشد.

محدودیت های دما

اغلب محصولات دارای محدودیت های دمایی در اجرا هستند. این مسئله باید در هنگام زمان بندی

(برنامه ریزی) بررسی شود و محصولات باید با محدودیت های توصیه شده کلینیک بتن ایران در اجرا، مطابقت کند.

مشکلات معمول در انتخاب

مقدار کلرید بالا، قرار ندادن میلگردهای فولادی، کیفیت پایین بتن و کربناسیون، و برخی عوامل دیگر هستند که خوردگی را افزایش می دهند. باید هر کوششی برای حداقل کردن تاثیر این شاخص ها در برنامه ترمیم، بشود. سیستم محافظت مناسب باید طراحی شود و در برنامه ترمیم جای بگیرد. تاثیرات زیان آور شرایط موجود باید حداقل شود و شاخص های قابل پیش بینی که می تواند منجر به گسیختگی ترمیم ها یا مشارکت در دیگر خرابی های بتن شود، بررسی گردد. وقتی توسعه سیستم محافظتی برای پروژه مدنظر است، همه شاخص های تاثیرگذار در عملکرد تکمیلی ترمیم باید ارزیابی شود. معمولاً بیشتر مشکلات احتمالی باید قبل از انتخاب سیستم محافظتی مشخص شود. در زیر برخی از مشکلات معمول که باید در ترمیم مورد ملاحظه قرار گیرد، آورده شده است.

کیفیت پایین یا پوشش ناکافی بتن

عملکرد هر سازه بتنی به کیفیت و پوشش بتن سازه بستگی دارد. کیفیت خوب ، دوام،‌ بتن صحیح متراکم و جایدهی شده با پوشش کافی مهیا کننده شرایط محیطی است که باید از مسلح کننده های مهار شده با حداقل ایجاد خرابی های لانه زنبوری و ترک ها برای سال ها بدون هیچ گونه سیستم محافظت پیش از ترمیم محافظت کند. برعکس، کیفیت پایین بتن با عیب هایی از قبیل ترک خوردگی های زیاد و فضاهای خالی داخلی، کمبود تراکم، سیستم حباب هوا داده شده ناکافی یا دیگر شرایط غیر استاندارد، باعث افزایش خوردگی میلگردهای فولادی و دیگر شکل های خرابی در سازه ها می شود. بهترین حالت برداشتن هر عیب بتن زمانی است که واقعاً امکان پذیر باشد. انتخاب صحیح سیستم محافظت می تواند عمر بتن و ترمیم و عملکرد آن را افزایش دهد.

سیستم های حفاظتی کاهش خوردگی میلگرد ها در بتن

سیستم های حفاظتی شامل مواد و روش هایی است که باعث کاهش خوردگی فلزات مهار شده در بتن می شوند. این کاهش خرابی موجب دوام بتن می شود. سیستم های حفاظتی نفوذ رطوبت، یون کلراید و دیگر آلودگی ها را با استفاده از عملیات بهبود (درمان) اصول الکتریکی – شیمیایی اعمال شده، یا با لایه های PCC اصلاح کننده، محدود می کند. سیستم های حفاظتی همچنین شامل مواد و روش هایی است که مقاومت سایشی سطح یا مقاومت در برابر ضربه را افزایش می دهد و یا سبب افزایش مقاومت در برابر جریان های تخریب کننده بتن می شود.

مقدمه و شاخص های انتخاب

اغلب سازه های بتنی و ترمیم های آنها عمر محدودی دارند. دلیل اولیه برای تهیه سیستم حفاظتی افزایش عمر سازه ها یا ترمیم های ثانویه آنها پس از آن و کاهش نرخ تخریب سازه های بتنی است. در برنامه ترمیم مناسب باید دلایل شروع خرابی ، زوال (بدتر شدن)‌ یا گسیختگی بتن تعیین شود. این کار، اغلب مشکل یا غیر ممکن است و به همین دلیل برنامه ترمیم با شرایط مختلف تغییر می کند. بنابراین سیستم های محافظتی جهت اصلاح عملکرد ترمیم ها و بتن اصلی به وسیله ملایم نمودن دلایل اصلی خرابی بتن طراحی می شود. این اغلب تنها برای کم کردن تاثیرات این شرایط یعد از انجام برنامه ترمیم است.

روش ها و محصولات فراوانی برای حفاظت بتن وجود دارد. برای ارزیابی خصوصیات مواد حفاظتی اطلاعات ACI 515.1 R و اسناد بین المللی NACE در برخی زمان ها ، درخصوص مباحث وابسته به ترمیم بتن مفید است.

شاخص های اقتصادی

هزینه دوره عمر باید برای سیستم های مختلف حفاظت بررسی شود. سیستم محافظت با پایین ترین هزینه اولیه ممکن است به واقع گران ترین سیستم باشد ، زیرا عواقب بدی به همراه دارد.

 ثبت بهره برداری

امروزه چندین سیستم جدید موجود است که دارای ثبت دوره بهره برداری نیست. اگر چه نتایج آزمون ها دلگرم کننده است ، اما بیشتر مشاوران و کارفرمایان برای استفاده از این قبیل سیستم ها در پروژه تمایلی ندارند. اگر سیستم های حفاظتی استفاده نشود، کارفرما باید تمام خطرات را بپذیرد.

 ظاهر

کارفرما باید تمامی سیستم های حفاظتی را قبل از اجرا بشناسد. ظاهر این سیستم ها می تواند شاخصه مهمی در تعیین انتخاب سیستم باشد.

 مشاهده (بررسی و رصد کردن) ساخت

برنامه بازرسی ها باید در طول زمان اجرای سیستم حفاظت پیش بینی و انجام شود. ACI 515.1 R به طور کامل در این خصوص بحث می کند.

ملاحظات محیطی

موسسات حفاظت محیطی یا دیگر موسسات مرتبط ممکن است دارای ملزومات VOC معینی برای انتخاب برخی سیستم ها باشند. به علاوه ،‌حمل ، استفاده و منهدم کردن خطرات شیمیایی که می تواند شاخصی برای ارزیابی پتانسیل سیستم حفاظت باشد، باید مدنظر قرار گیرد. سر و صدا و گرد و غبار در زمان اجرای این سیستم ها می تواند شاخص هایی برای انتخاب باشد.

 سازگاری و پیوند (چسبیدن)

وقتی سیستم حفاظتی انتخاب می شود شرایط سطحی باید بررسی شود. باید شاخص های قابلیت سازگاری و توانی چسبیدن هر پوشش موجود یا مواد ترمیمی بررسی شود. ملاحظاتی نیز باید برای رسیدن به چسبندگی مناسب در هر پوشش لایه زیرین باقیمانده بشود. برداشتن پوشش موجود یا بتونه ممکن است در انتخاب سیستم جدید موثر باشد. آزمایش در محل کار و در آزمایشگاه باید قبل از اجرای سیستم جدید برروی پوشش ها یا بتونه ها انجام شود.

 دوام و عملکرد

چرخه عمر پیش بینی شده سیستم با الزامات کارفرما باید قبل از انتخاب مواد بررسی شود. در میان شاخص ها و شرایط محیطی ، از قبیل در معرض باد یا بارش باران، در معرض دیوکسید کربن،‌در معرض پرتو فرابنفش، تغییرات دما، باران اسیدی، سایش و یا موارد مشابه، بررسی شود.

الزامات ایمنی

مکانی که در آن سیستم در حال انجام است می تواند در انتخاب سیستم موثر باشد و نه تنها باید خصوصیات عملکردی مورد ملاحظه قرار گیرد بلکه باید مباحث ایمنی نیز در نظر گرفته شود. بسیاری از مواد حفاظتی سمی اند و می توانند باعث مشکلات جدی در سلامت انسان باشند. اهمیت زیاد به ایمنی کارگران اجرایی در طول کار ، به ویژه در فضاهایی با تهویه نامطلوب باید داده شود. افراد در اجرا، نباید به طور مستقیم درگیر و در مجاورت فضاهای با شعله های آزاد ، امکان جرقه وسایل الکتریکی مجاور یا هر امکان خطرناک دیگری باشند. پیمانکار باید مسئولیت ایمنی را به عهده داشته باشد و از روش های صحیح ایمنی را در همه ی موارد تامین کند. تولید کننده ها باید بخشی از روند کار و راهنماهایی درخصوص استفاده ایمن این محصولات ارائه دهند که در تمامی بروشورهای کلینیک بتن ایران و همچنین در بسته بندی ها قید شده و  باید صفحات حاوی داده های ایمنی مواد (MSDSS) تهیه شود و قبل از تحویل اسناد اجرایی در مناقصه به کارفرما ارائه شود.