اپوکسی نوعی پلیمر است که در ساخت انواع رنگ با خواص ویژه کاربرد فراوانی دارد . این رزین که اصولا حاصل واکنش بیس – فنل A با اپی کلروهیدرین است جهت ضد آب نمودن سطوح ٬ تهیه انواع چسب ٬ ابزار سازی ٬ صنایع الکترونیک ٬ صنعت ساختمان ٬ هوا و فضا و ... مورد استفاده قرار می گیرد .
خواص متفاوت انواع اپوکسی به نسبت ترکیب خشک کننده اپوکسی ( هاردنر ) ٬ پرکننده ای بنام فیلر و سایر افزودنی های آن مربوط می شود برای مثال این رزین به همراه الیاف آرامید در ساخت ملخ هلی کوپتر ٬ کلاه خودهای جنگی ٬ ساخت موتور راکت ها و کپسول های تحت فشار بکار می رود .
کفپوش های اپوکسی یا به اصطلاح کفپوش های بدون درز ( کفپوشهای بهداشتی ) از ترکیب مقدار مناسبی هاردنر به همراه رنگدانه ها تهیه می شود از این رو دارای تنوع رنگ زیادی بوده و کیفیت و دوام بالایی دارند و سالها پس از اجرا نیازی به بازسازی نخواهند داشت . این کفپوشها به سهولت بر روی تمامی سطوح سیمانی ٬ سنگ ٬ موزائیک و ... قابل اجرا هستند اما توصیه می شود جهت حصول بالاترین کیفیت ٬ قبل از اجرا کلیه سطوح سیمانی مسطح و یکدست شوند . کفپوش های اپوکسی درکفپوش کارخانجات خودرو سازی ٬ کف پوش انبارهای صنعتی ٬ کف پوش صنایع نظامی ٬ کفپوش صنایع غذایی ٬ کف پوش صنایع شیمیایی ٬ کفپوشهای داروسازی ٬ کفپوش کارخانجات شیر و لبنیات ٬ کف پوش کشتارگاه ها ٬ کفپوش سردخانه ها ٬ کفپوش بیمارستانها ٬ کفپوش اتاقهای تمیز و استریل مورد استفاده قرار می گیرند .
انواع کفپوشهای اپوکسی :
● کفپوش های ترافیکی اپوکسی که در ضخامتهای متفاوت بر اساس نوع و میزان تردد قابل اجرا خواهند بود .
● کفپوشهای اپوکسی آنتی استاتیک : این نوع کفپوش بر روی شبکه ای مسی در کف اجرا شده ٬ میزان رسانایی را افزایش می دهد . از کفپوش های اپوکسی آنتی استاتیک در محل سرورها ٬ سالنهای تولید و مونتاژ قطعات الکترونیک و ... استفاده می شود .
● کفپوش های اپوکسی ضد اسید : این رزینها که با اصلاح فرمولاسیون و افزودنی های ویژه ٬ دارای خواص ضد اسیدی بالایی بوده و در بسیاری از کارخانجات باطری سازی ٬ آزمایشگاهها و... مورد استفاده قرار می گیرد .
مزایای اجرای کفپوش بدون درز :
1 – هنگام اجرا دارای بوی کمی بوده که به مرور زمان ازبین می رود .
2 – با جذب حداقلی آب ٬ پوشش ضد آب مناسبی می باشد لذا بمنظور جلوگیری از انتشار آلودگی های ناشی از نفوذ آب مورد استفاده قرار می گیرد .
3 – با اجرا بر روی بتن خواصی نظیر مقاومت فشاری ٬ کشش و خمش را در آن به میزان قابل توجهی بهبود می بخشد . برخی از انواع اپوکسی جهت تومیم ترکهای بتون و آماده سازی آن جهت نصب بولت های تحت فشار و تنش بالا مورد استفاده قرار می گیرد .
4 – به جهت مقاومت سایشی بالا به عنوان کفپوش مکانهای پرتردد ٬ کف واگنهای مترو ٬ انبارها ٬ پارکینگها و ... مورد استفاده قرار می گیرد .
5 – عایق مناسبی در برابر جریان الکتریسیته می باشد .
6 – قابلیت ترمیم در کوتاهترین زمان را دارد .
7 – قابلیت خطکشی و طراحی .
8 – زیبایی نهایی و صرفه اقتصادی این کفپوش از دیگر مزایای این کفپوشها می باشند .
توصیه های مهم در اجرای کفپوش های اپوکسی :
1 – لازم است قبل از اجرا سطوح از هرگونه چربی ٬ اجزای سست و لغزنده پاک شده خشک شود .
2 – کفپوش در زمانی اجرا شود که دمای محیط بین 5 تا 45 درجه سانتی گراد باشد .
3 – قبل از مخلوط نمودن روکش و هاردنر لازم است روکش به مدت حدود 2 دقیقه میکس شود .
4 – پس از اجرا می توان تجهیزات را توسط تینر اپوکسی شستشو داد .
5 – در هنگام اجرای اپوکسی لازم است حتما از دستکش صنعتی و ماسک استفاده شود .
6 – پس از مخلوط نمودن مواد حداکثر تا یک ساعت باید پوشش بر روی کف اجرا شود
نویسنده : کلینیک فنی و تخصصی بتن ایران/دپارتمان تحقیق و توسعه.((مشاور و تولید کننده محصولات افزودنی وارائه دهنده خدمات فنی و مهندسی بتن))
http://clinicbeton.ir/
برچسب‌ها: کف پوش اپوکسی, کف پوش پارکینگ, کف پوش انبارها, کف پوش دارو سازی, کف پوش کلین روم
کلینیک بتن ایران :: مقالات علمی بتن
برای اجرای انواع کفپوش ، پوشش ، مخصوصا...
برای اجرای انواع کفپوش ، پوشش ، مخصوصا کفپوش (روکش ) اپوکسی صنعتی ، کفپوش اپوکسی آنتی باکتریال (بهداشتی) ، کفپوش اپوکسی آنتی استاتیک ، روکش و پوشش اپوکسی ، کفپوش اپوکسی ضد اسید ، کفپوش پلی یورتان ، کفپوش پلی یورتان صنعتی ، کفپوش پلی یور تان ورزشی باید آماده ساز ی سطوح به نحوه مناسب و استاندارد انجام گیرد که در این متن سعی شده است این شرایط معرفی گردد .
سازه های بتونی که در معرض مواد شیمیایی خورنده قرار می گیرند می بایست دارای شرایطی باشند که بتوان بر روی آنها پوشش های ضد خوردگی شامل انواع پوشش های رزینی، کاشی کاری و آجرکاری صد اسید را اجرا نمود. پوشش هاو لاینینگ های ضد خوردگی می بایست به صورت محکم و مطمئن به سطح بتونی زیر کار بچسبند که در این خصوصسازه بتونی باید طوری ساخته و اجرا گردد که دارای ماکزیمم قدرت نگهداری پوشش و نیز از مقاومت کششی خوبی برخوردار باشد.
بطور کلی پوشش ها و لاینینگ های حفاظتی پشتیبان و نگهدارنده خود نمی باشند (بجز لاینینگ داخل پیت ها و مخازن که در آنجا پوشش از یک خود پایداری و ایستایی مناسب برخوردار می باشد) و معمولا در مقابل تنش های خمشی ضعیف عمل می کنند.
بنابراین سازه بتونی مسلح باید بتواند تا حد امکان از تغییر شکل های ناشی از بارهای خمشی و ارتعاشی جلوگیری کند همچنین می بایست از ایجاد ترک در بتون که ناشی از نشست و یا انقباض بتون می باشد و نیز بارهای تنشی جلوگیری گردد.
با توجه به اینکه پوشش ها و مواد حفاظتی دارای مشخصات فیزیکی بسیار متفاوت با بتون می باشند لذا بارهای ناشی از آن می بایست در نظر گرفته شده و محاسبه گردد. به خصوص زمانی که سازه بتونی تحت تاثیر دماهای بالا قرار می گیرد.
باتوجه به موارد فوق الذکر می توان به نتایج بشرح ذیل برسیم ودرآماده سازی سطوح کف پوش ها ، پوشش ها وکلا"در سیستم های حفاظت سطوح بکار ببریم و در صورتی که این موارد در سازه های در معرض مواد شیمیایی خورنده رعایت نگردد، عواقب بسیار خطرناکی به وجود خواهد آمد :
1- ساختمان باید مطابق با قوانین جاری برای تحمل کلیه بارهای قابل انتظار شامل تنش های حرارتی به درستی محاسبه گردد. در ضمن در صورتی که قرار باشد یک لایه حایل یا بازدانده (membrane) بر روی بتون اجرا گردد، باید از ایجاد ترک در آن که معمولاً در کارهای ساختمانی معمولی مجاز می باشد تا امکان اجتناب گردد.
2-جزئیات نقشه آرماتوربندی باید به دقت بر طبق محاسبات (مقاومت در مقابل گشتاورها و نیروهای برشی، عدم وجود انکر فولادی حمال بار در منطقه تنش کششی و غیره) اجرا گردند.
3- قالب بندی، ریختن و فشرده سازی بتون و خم کردن، قراردادن و اتصال آرماتورها باید در محل ساختمان مطابق با نقشه مهندس ساختمان اجرا گردد.
4-تجربه نشان داده است که بهترین سطح بتنی جهت اجرای پوشش ها حفاظتی، سطوحی است که بصورت تخته ماله ای (ماله چوبی) اجرا شده است چرا که از لحاظ زبری مناسب بوده و ماکزیمم باندینگ مکانیکی را با پوشش بر قرار می کنند. در صورتی که سطوح بتونی با روش قالب بندی فلزی اجرا شده باشند می بایست با روش هایی مانند سند بلاست به زبری مورد نیاز رسید. سطوح بتونی صاف که در نتیجه استفاده از مواد کمکی برای جدا شدن قالب بندی و استفاده از قالب بندی فولادی حاصل می گردند به مانند روغن قالب ها که به نوع های رزینی و پایه آبی هستند .
بنابراین بهترین های سطوح بتنی در جهت ایجاد کفپوش های رزینی (اپوکسی و پلی یورتان) سطح صیقلی نیاز نیست باشند و در نهایت یک سطح صاف بهترین شرایط را برای ایجاد این کفپوش ایجاد می کنند.
دلایل زیادی برای ایجاد ترک خوردگی در بتن وجود دارد. ترک خوردگی خود معمولا معلول نوعی آسیب دیدگی دیگر است، اما می‌تواند باعث گسترش آسیب دیدگی و به وجود آمدن انواع دیگر آسیب دیدگی بتن نیز شود.
چرخه‌ی انجماد و ذوب شدن آب، واکنشهای قلیایی و حمله‌ی سولفاتی می‌تواند باعث ترک خوردن بتن شود. همچنین بتنی که بتن‌ریزی‌اش به شکل استاندارد انجام نشده است، می‌تواند در زمان عمل‌آوری دچار ترک خوردگی شود.
تمامی سیمان‌های پرتلند هنگام هیدراسیون و عمل‌آوری دچار جمع شدگی (هر چند کوچک) می‌شوند. جمع شدگی شکل‌های مختلفی از جمله جمع شدگی حرارتی، جمع شدگی پلاستیک، جمع شدگی بر اثر خشک شدن و جمع شدگی اتوژنیک دارد. بسیاری از متخصصین بتن عقیده دارند که فولاد تقویت شده مانع جمع شدگی و ترک خوردن بتن بر اثر حرارت می‌شود. اما فولاد به طور کامل جلوی جمع شدگی و ترک خوردن بتن را نمی‌گیرد، اگر چه سایز و میزان آن را کاهش می‌دهد. جمع شدگی بر اثر خشک شدن به خاطر اثرات منفی و ترکهای بسیاری که به جای می‌گذارد، مشهور است (تصویر پایین). این نوع جمع شدگی در زمان تبخیر آب و در هنگام گرفتن بتن و سفت شدن آن رخ می‌دهد. در برخی موارد، ترکهای به جای مانده از جمع شدگی بر اثر خشک شدن بسیار کوچک هستند و نیازی به ترمیم ندارند.
جمع شدگی بر اثر خشک شدن به خاطر اثرات منفی و ترکهای بسیاری که به جای می‌گذارد، مشهور است
جمع شدگی پلاستیک زمانی رخ می‌دهد که سطح بتن تازه در معرض شرایطی باشد که نرخ تبخیر را بالا می‌برد؛ به طور مثال وزش باد، دمای بالا و رطوبت کم. این جمع شدگی باعث ترک خوردن بتن در زمانی که هنوز نرم است می‌شود.جمع شدگی پلاستیک می‌تواند ترکهای عمیق‌تری نسبت به جمع شدگی بر اثر خشک شدن ایجاد کند. در بعضی موارد، این نوع از آسیب دیدگی پیش از پایان عمل‌آوری بتن، با بستن ترک‌ها ترمیم می‌شود.
جمع شدگی حرارتی بر اثر آزاد شدن گرمای زیاد در هنگام سخت شدن بتن و بعد به سرعت سرد شدن آن رخ می‌دهد.بتن بر اثر تغییر دما، خصوصاً تغییر دمای سریع، تغییر اندازه می‌دهد. اگر این‌ها در طراحی محاسبه نشده باشند، منجر به آسیب دیدگی (ترک خوردن) خواهد شد.
فنداسیون نامناسب یکی دیگر از دلایل متداول ایجاد ترک در بتن‌ها می‌باشد. مقاومت کششی بتن معمولاً بین 200 تا 400 psi است. نشست زمین و جابه‌جایی هر چند کوچک فنداسیون می‌تواند منجر به تغییر شرایط بتن و افزایش تنش کششی در بتن شود؛ که نتیجه‌ی آن ترک خوردن بتن است.
ترمیم ترکهای به وجود آمده در بتن کار آسانی نیست. از این رو توصیه می‌شود پیش از شروع مطالعه تمامی حرکات ترک‌ها با دقت ثبت و ضبط شود. پیش از این با روش‌های سنتی و قدیمی این کار صورت می‌گرفت؛ اما امروزه وسایل جدید و الکترونیکی ما را در این امر یاری می‌کنند. حتی گوشی‌های هوشمند نیز این قابلیت را پیدا کرده‌اند که ترک‌ها را ثبت و تحیل کنند. برای این کار، به صورت منظم تصاویری از ترک‌ها تهیه می‌شود تا حرکت و تغییرات آن مورد بررسی قرار گیرد.
بیاد داشته باشید جهت تعیین عمق ترک در بتن و میزان ترک بهتر است از تست های غیر مخرب به خصوص تست های اولتراسونیک بتن استفاده نمایید
همانگونه که در تصویر زیر می بینید اپراتور در حال تست کردن سازه و تعیین عمق ترک به وسیله این دستگاه می باشد.
حرکات باید در یک بازه‌ی زمانی نسبتاً طولانی بررسی شوند تا مشخص شود که ترک‌ها صرفاً به دلیل تغییر دمای فصل باز و بسته می‌شوند یا دلایل اساسی دیگری وجود دارد که هر لحظه ترک‌ها را بازتر می‌کند. ترمیم بایستی پس از شناسایی دلیل و رفتار ترک‌ها آغاز شود.
نقش ترک خوردن بتن در خوردگی و زنگ زدن میلگردها همیشه مشخص نیست. تحقیقات نشان داده که ترکهای با عرض کمتر از 0٫3 میلی‌متر تاثیر چندانی روی خوردگی فولاد ندارند (Atimay and Ferguson, 1974). با این حال، تحقیقات دیگری (Darwin et al., 1985) (Oesterle, 1997) نشان داده‌اند که خوردگی میلگردها، ارتباط مستقیمی با عرض ترک خوردگی‌ها ندارد؛ احتمالا به این خاطر که بین ترکهای سطح بتن با عرض ترکهای نزدیک میلگردها ارتباطی وجود ندارد. ترک‌هایی که در طول میلگردها بر روی بتن به وجود می‌آیند، خرابی بیشتری به بار می‌آورند؛ زیرا خوردگی میلگرد در طول آن، مقاومت بتن را بیشتر کاهش می‌دهد. با وجود تحقیقات مختلفی که در این امر صورت گرفته است، هنوز مشخص نیست که چه ارتباطی بین عرض ترکهای بتن و خوردگی میلگردها وجود دارد. آزمایش‌ها نشان داده‌اند که کیفیت بتن، مخلوط کردن صحیح و استاندارد بتن و پوشش مناسب برای بتن، نقش مهمی در مقاومت بتن در برابر خوردگی در هنگام ترک خوردن ایفا می‌کنند.
از دیگر تحقیقاتی که نشان می‌دهند بین عرض ترک و خوردگی ارتباطی وجود ندارد می‌توان به (Beeby, 1978) (Tremper, 1947) (Martin and Schiessel, 1969) (Raphael and Shalon, 1971) اشاره کرد. مباحث مفصل‌تر در رابطه با ترک خوردگی بتن در ACI 224 (ACI 224, 2013) آمده است.
ترمیم موفقیت‌آمیز ترکهای بتن غالباً کار دشواری است. نوع ترمیم مورد نیاز، به مقدار خیلی زیادی وابسته به نوع و عامل ترک خوردگی‌هاست. برای ترمیم ترک خوردگی، لازم است که بدانیم ترک‌ها در حال گسترش‌اند یا از گسترش باز ایستاده‌اند. اگر ترک‌ها مرتباً در حال باز شدن و بسته شدن باشند یا همیشه در حال باز شدن باشند، عملیات ترمیمبسیار پیچیده می‌شود و احتمالاً برای رفع آن نیاز به مواد تقویت کننده داریم. انتخاب و به کار بردن روش اشتباه درترمیم ترک خوردگی به مراتب از ترمیم نکردن بتن زیان‌بار تر است. اشتباه در انتخاب روش، شرایط اولیه‌ی بتن را بدتر و پیچیده‌تر می‌کند.
برای ترمیم برخی از ترک خوردگی‌ها، از تزریق رزین اپوکسی یا پلی‌اورتان استفاده می‌شود. رزین اپوکسی معمولاً برای بازگیری بتن به کار می‌رود. اگر صرفاً بخواهیم جلوی نشت آب را بگیریم و ترمیم سازه‌ای مد نظرمان نباشد، بایستی ازتزریق پلی‌اورتان استفاده کنیم. از رزین اپوکسی برای بستن ترک خوردگی‌ها و نشتی‌های آب کوچک‌تر استفاده می‌شود. رزین پلی‌اورتان نسبت به اپوکسی، انعطاف‌پذیرتر است؛ با این حال از هیچ کدام برای ترمیم سازه‌ای استفاده نمی‌شود.
همچنین جمع‌شدگی و ترک خوردن مواد ترمیمی بتن نیز محتمل است. این ترک خوردگی می‌تواند بسیار سریع‌تر از ترک خوردگی در خود بتن اتفاق بیفتد و ممکن است با ایجاد فشار کششی، به خود بتن نیز آسیب بزند. البته در بیشتر اوقات این ترک‌ها بسیار کوچک‌اند و تاثیر چندانی بر روی ترمیم و عمر آن ندارند. تنها راه پیشگیری از آن، استفاده از مواد ترمیمی مقاوم در برابر جمع شدگی است.
در آذر ماه سال جاری تفاهم نامه تهیه و تامین مصالح و اجرای عملیات کفپوش اپوکسی گالری برق و سالن GIS و کنترل کارخانه نورد فولاد کاوه اروند واقع در استان خوزستان فی مابین مجموعه مذکور و کلینیک بتن ایران ( مهندسین مشاور مهرآزان پایدار) منعقد گردید . کلینیک بتن ایران تجاربی در انجام پروژه های مشابه مانند کفپوش کنداکتیو سالن GIS مجتمع فولاد هرمزگان – فولاد صبا- و کفپوش اپوکسی آنتی استاتیک سالن کنترل ، سازمان نقشه برداری ایران را دارد.
استفاده از پوششهای سطحی بتن یا کوتینگ ها به منظور محافظت سطحی بتن از عوامل مخرب شیمیائی و مخربهای سایشی مورد توجه می باشد. سازه های بتنی صنعتی،سازه های دریائی و تاسیسات آبی و فاضلابی بیشترین عوامل مخرب بتن را دارند. این پوشش‌ها معمولاً بر پایه مواد پلیمری آلی هستند که مقاومت بالائی را در برابر عوامل شیمیائی خورنده دارند. استفاده از پوششهای معدنی عمدتاً به منظور محافظت در برابر سایش صورت می‌گیرد. پوششهای متعارف در این صنعت شامل اپوکسی ها، آکریلیک ها، سیلیکونها، پلی اورتانها و پلی اوره ها می باشند. انتخاب نوع پوشش بسته به نوع و شدت عوامل خورنده و شرایط اجرای پوشش متفاوت است.
پوشش پلی اوره-پلی یوریا:
پوشش پلی اوره جزو جدیدترین پوششهای مصرفی در صنعت بتن است. این دسته ترکیبات در دهه 80 میلادی در آمریکا پدید آمد و به سرعت در دهه 90 در دنیا توسعه پیدا کرد. مقاومت شیمیائی بالا، سرعت کیورینگ بالا حتی در دماهای پائین، اثر بخشی بالا در محیط‌ها و سطوح مرطوب، سختی سطحی بالا و انعطاف پذیری قابل توجه باعث شده تا این نوع پوشش علی رغم هزینه بیشتری که دارد، توجه بسیاری را به خود جلب کرده و در مدت زمان نسبتاً کوتاهی جایگاه ویژه ای را در صنعت بتن به خود اختصاص دهد.
این پوشش با قابلیت‌هایی که بر شمرده شد، برای محافظت محیط‌های به شدت خورنده و همچنین محیط‌های پر سایش ایده ال است.
مقایسه پوشش های پلی اورتان با پلی اوره-پلی یوریا:
ساختار شیمیائی پلی اوره شباهت زیادی به پلی اورتان دارد. مکانیسم‌های شیمیائی این دو پلیمر نیز شبیه به یکدیگر هستند. پلی اوره نسبت به پلی اورتان مقاومت شیمیائی بالاتر، انعطاف پذیری بیشتر و سختی بیشتری دارد. علاوه بر آن زمان کیورینگ پلی اوره به مراتب پایین‌تر از پلی اورتان است.
در پلی اورتان یک جزء دی ایزوسیانات با یک الکل دو عاملی واکنش می دهد اما در پلی اوره یک دی ایزوسیانات با یک آمین دو عاملی وارد واکنش می شود. سرعت واکنشایزوسیانات با آمین به مراتب بالاتر از گروه عاملی هیدروکسیل بوده و به همین علت سرعت کیورینگ پلی اوره بالاتر است. علاوه بر آن پیوند نیتروژن با گروه عاملی کربونیل بسیار قوی‌تر از پیوند اکسیژن و گروه کربونیل می باشد و همین عامل باعث واکنش پذیری کمتر پلی اوره می گردد.
در محیط‌هایی که سطح رطوبت بالا باشد، پلی اورتانها با رطوبت واکنش داده و گاز کربنیک آزاد شده باعث ایجاد تاول در سطح می شود که کیفیت پوشش را پائین می آورد، ولی در پوشش پلی اوره، به علت سرعت واکنش کیورینگ بالا، قبل از اینکه آب بخواهد وارد واکنش شده و تولید گاز کند، واکنش پلیمریزاسیون کامل می گردد.
واکنش پذیری گروه عاملی کربامید بسیار پائین‌تر از کربامات می باشد و به همین دلیل پوشش‌هائی که در مجاورت عوامل خورنده شدید هستند با پلی اوره اجرا می شوند.
انعطاف پذیری گروه عاملی کربامات بیشتر از کربامید است و همین عامل باعث می شود که ترکیبات پلی اوره سختی بالاتری نسبت به پلی اورتانها داشته باشند و لذا برای محیط‌هائی که در آنها به مقاومت سایشی بالا نیاز است، پلی اوره ترجیح بالاتری نسبت به پلی اورتان دارد.
سرعت واکنش تشکیل کربامید به مراتب بالاتر از تشکیل کربامات است و به همین دلیل سرعت کیورینگ در پلی اوره بالاتر از پلی اورتان می باشد. برای محیط‌هائی که دما در آنها پائین است و یا نیاز است تا سازه تحت پوشش، به سرعت سرویس دهی نماید،پلی اوره به پلی اورتان ترجیح دارد. می‌توان اسکله های بتنی که جزر و مد در آنها اتفاق می‌افتد را مثال زد که پیش از بالا آمدن آب باید پوشش مربوطه کاملاً کیورینگ شده باشد.
شکل زیر بطور نسبی محدوده مصرف پلی اورتان و پلی اوره را نشان می دهد. در این شکل محدوده اقتصادی و کیفی مصرف این دو جایگزین معین شده است. همانطور که مشاهده می گردد در دماهای پائین و بالای متوسط پوشش های پلی اوره ترجیح داده می شوند و همینطور در شرایط رطوبت بالای 5% این پوشش به پلی اورتان ارجح است.
مواد اولیه پوششهای پلی اوره:
فرمولاسیون پلی اوره جهت اسپری کوتینگ شامل 5 دسته است که در دو دسته جدا گانه در مرحله اجرا مصرف می شوند:
بخش ایزوسیاناتپیش پلیمر دی ایزوسیانات
رقیق کننده واکنشگر
بخش آمینپیش پلیمر دی آمین
ترکیبات شبکه کننده
افزودنیها و رنگ ها
بخش ایزوسیانات: بخش ایزوسیانات مصرفی در پلی اوره معمولاً متیلن دی فنیل ایزوسیانات (MDI) است. برای جاهائی که به مقاومت بالای اشعه ماوراء بنفش نیاز دارد، از ایزوسیانات های آلیفاتیک استفاده می شود. معمولاً ایزوسیانات بصورت پیش پلیمرهائی با جرم‌های مولکولی مختلف، جهت مصارف گوناگون تولید می شوند. معمولاً برای منظور پلی اوره از ایزوسیانات هائی با درصد گروه عاملی ایزوسیانات تا 15% استفاده می‌شود. در این حالت بهترین توازن بین ویسکوزیته و واکنش پذیری ایزوسیانات شکل می گیرد. در مقادیر کمتر از این مقدار، واکنش پذیری کمتر، ویسکوزیته بالاتر و همچنین انعطاف پذیری فیلم نهائی پلیمر بیشتر می شود. در مقادیر ایزوسیانات بالاتر، ویسکوزیته کاهش می یابد که برای سیستم مناسب است ولی مشکل اینجاست که واکنش پذیری بالا می رود و این مسئله باعث می شود که کنترل فرآیند سخت تر شود و فیلم تشکیل شده نیز کیفیت پائین تری پیدا کند. ایزوسیانات بالاتر برای جاهائی که نیاز به مقاومت سایشیبالاتر وجود دارد، مناسب است.
2-رقیق کننده واکنش پذیر: از آنجا که پیش پلیمر ایزوسیانات، دارای ویسکوزیته بالائی می باشد، پوشش دهی فیلم، بر روی سطح به سختی انجام می شود و همچنین فرآیند اسپری نیز سخت است. علاوه بر آن نیاز است که بخش ایزوسیانات با بخش آمین از نظر ویسکوزیته نزدیک به هم باشند تا اختلاط به خوبی صورت پذیرد. به همین منظور به یک رقیق کننده نیاز داریم. از آنجا که محصول نهائی فیلمی کاملاً جامد است، باید از حلال‌های واکنش پذیر در سیستم استفاده کرد که در حین واکنش دو جزء پلیمر، به مصرف برسد و در ساختار پلیمر قرار گیرد. پروپیلن کربنات مهمترین ماده مورد مصرف برای رقیق سازی ایزوسیانات است.
این ماده در فرآیند واکنش با آمین، تشکیل گروه عاملی کربامات و گروه عاملی الکل می دهد که این گروه الکل در رقابت با واکنشهای آمین تبدیل به ماده ای شده که فقط دارای یک گروه عاملی هیدروکسیل فعال است و در رقابت با گروه‌های واکنش دهنده، کند بوده و مزاحمتی در پلیمریزاسیون ایجاد نمی کند.
پلی اتر آمین ها: این ترکیبات بخش مقابل ایزوسیانات هستند که در واکنش پلیمریزاسیون وارد شده و پلی اوره را تشکیل می دهد. این ماده بطور جداگانه ازایزوسیانات رقیق شده نگهداری می شود. این ترکیبات نیز پلیمرهای اتیلن و یا پروپیلن گلایکول می‌باشند که در بخش انتهائی، دارای گروه عاملی آمین هستند. جرم مولکولی این ترکیبات نیز با واکنش پذیری رابطه معکوس و با ویسکوزیته رابطه مستقیم دارند.
شبکه سازها: ترکیبات آمین هستند که واکنش پذیری بالائی دارند و باعث تشکیل زنجیر های جانبی در فرآیند پلیمریزاسیون و باعث سختی فیلم نهائی می شوند. دی اتیل دی آمینو تولوئن یکی از مهمترین این مواد است.
رنگ‌ها و افزودنیها: رنگ‌ها و فیلرها نیز موادی هستند که بسته به نیاز قابلیت استفاده در ترکیب مواد اولیه را دارند.